De mooiste tijd van mijn leven!! (Deel 1)

Lieve iedereen, dit is hem dan, mijn laatste verslag over mijn bijzondere tijd in Azië. Waarschijnlijk was het jullie al opgevallen dat ik nog niks heb geschreven over mijn belevenissen in Thailand, dat kan kloppen want ik had er daar simpelweg geen zin in. De periode Thailand is zo snel voorbij gegaan en ik heb het zo speciaal gehad daar dat ik geen moment de rust en motivatie kon vinden om mijn ervaringen te beschrijven. Ik ben nu een maand terug in Nederland en vind dat ik er maar eens aan moet beginnen voor dat er teveel vervaagd in mijn herinnering. Omdat het al weer een tijdje geleden is zal dit verhaal wel een iets andere opzet hebben dan mijn verhalen uit Indonesië, ook omdat de ervaring an sich héél anders is geweest. Goed, ga er voor zitten en ik hoop dat ook dit laatste verhaal leuk is om te lezen voor jullie.

Zoals de titel al beschrijft heb ik “de mooiste tijd van mijn leven” gehad in Thailand, uiteraard was Indonesië ook super mooi en bijzonder maar in Thailand zijn er een aantal dimensies bijgekomen welke het voor mij onvergetelijk hebben gemaakt. Wat dit inhoud zullen jullie gaandeweg het verhaal wel lezen.

Okay, laten we maar beginnen, 9 november 2013 kwam ik dus samen met 35 medestudenten aan op “Don Mhuang” het kleinere vliegveld van Bangkok. We hadden er al elf weken Indonesië opzitten en hadden enorm zin om ons avontuur te vervolgen in Thailand, de verandering van omgeving was ook wel een welkome afwisseling trouwens, hahah verwende studenten!! Op het vliegveld werden we netjes opgewacht door twee werknemers van Stenden Bangkok, welke ons vervolgens met de bus meenamen naar ons nieuwe thuis voor de komende tien weken “Sita Villa”. Bij aankomst moesten we allemaal toch wel even slikken hoor, we dachten in een metropool terecht te komen overeenkomstig ons beeld van Bangkok, niks was echter minder waar, we kwamen uit in een afgelegen stadje naast Bangkok “Rangsit” genaamd. Het onderkomen was de volgende deceptie die we mochten verwerken, niks luxe hotel met zwembad en roomservice, nee een ouderwetse studentenkippenhok welke zo basic mogelijk was uitgevoerd zodat er ook niks kapot kon gaan. Goed geen gezeur, daarvoor komen we hier ook niet, zolang we maar kunnen pitten en douchen is het prima. Uiteindelijk hebben we ons daar gesetteld en viel het eigenlijk best wel mee, het was schoon en alle benodigde faciliteiten waren aanwezig of in de buurt dus eigenlijk niks te klagen. Ik had weer een kamer (206) samen met dezelfde roomie als in Bali, Jeroen is een top kerel en we waren al zo aan elkaar gewend wat het verblijf echt een stuk prettiger maakte. Verder ging het leven eigenlijk gewoon door net als in Bali, we zaten zoveel mogelijk beneden gezellig met elkaar te relaxen en ouwehoeren. Er zaten ook al een aantal studenten uit andere landen en van andere scholen in het complex, super ideaal want die dames wisten alles al over de buurt en waar je wel en niet heen moest in Thailand. Het personeel van Sita Villa (Nouie en Thong) was ook top, hoewel het stuk voor stuk aparte mensen waren, ze deden echt hun best om het ons naar de zin te maken, vooral Nouie zal voor altijd in onze herinnering blijven!! De omgeving was niet zo spannend verder, we hadden de nodige winkels en restaurantjes op loopafstand waar we prima onze dagelijkse benodigdheden konden scoren. Het leuke van deze plek was dat we echt tussen de locals leefden op een totaal non toeristische plek, waardoor je ook niet het gevoel had op bezoek te zijn of een vakantieganger. Bijzonder was ook dat eigenlijk vanaf dag 1 alle studenten meer naar elkaar toe trokken, in Bali waren het allemaal aparte groepjes die niet of nauwelijks contact met elkaar hadden, in Thailand is dat drastisch veranderd wat mijns inziens een zeer positieve invloed heeft gehad op de onderlinge sfeer. Okay voor zover een kleine situatieschets van onze woonomgeving aldaar.

Uiteraard moesten we naar school, immers dat is de “kapstok” waar dit hele feest aan is opgehangen. Eigenlijk wil ik niet teveel vertellen hierover omdat het niet echt interessant is naar mijn mening. Onze school was gesitueerd op een enorme campus van “Rangsit University”, één van de meest prestigieuze universiteiten van Thailand. Super mooi en voorzien van alle gemakken en faciliteiten die je maar kan verzinnen, supermarkt, meerdere koffietentjes, applestore, ziekenhuis, restaurantjes, sportcomplex etc. We hadden verder geen les meer, in plaats daarvan moesten we dus een evenement organiseren in Bangkok, we hadden drie dagen per week school wat bestond uit meetings van anderhalf uur met onze projectgroepen (5 man) samen met onze cliënten en docenten. Was school op Bali eigenlijk nog een eitje, in Bangkok zijn we echt uitgewrongen door Stenden, we hadden oprecht amper tijd om fatsoenlijk te reizen en meer van Thailand en omliggende landen te zien. Er waren groepen die 60 uur per week bezig waren met hun project, en niet omdat ze achterlijk waren maar omdat het echt zoveel werk was!! Uiteindelijk hebben we het allemaal gered en in de laatste week enorme pakken papier ingeleverd begeleid met een professionele eindpresentatie voor onze opdrachtgever. Voor zover school, nu weer verder met leuke dingen hahah..

De eerste week in Bangkok begon dus met het settelen in onze nieuwe woonomgeving, de eerste stap was zorgen dat onze kamer een beetje werd ingericht en de benodigde spullen zoals handdoeken en beddengoed werden aangeschaft. We zijn dus met zijn allen naar FutureMall gegaan, een enorme shoppingmall op ongeveer twintig minuten rijden van ons huis. Na een paar uur kwamen we met karren vol handel weer buiten en hadden we alle benodigdheden om ons verblijf in Sita Villa zo aangenaam mogelijk te maken. Ik wist inmiddels de weg al door dit enorme winkelcentrum want ik had daar die ochtend namelijk al een kop koffie gedronken met mijn vader. Inderdaad pa was naar Bangkok gekomen om mij even officieel te verwelkomen in Thailand. Eerlijk gezegd best apart en onwerkelijk om mijn ouwe heer daar te zien en vooral het feit dat hij daar zo gewend en op zijn gemak was. Hij had voor mij al een Thaise simkaart geregeld en zelfs een bankpasje, dat maakte het allemaal wel even makkelijker voor mij. Na twee uurtjes moest hij door naar een andere stad om zijn visum te regelen, en heb ik mijn medestudenten opgezocht om de benodigde inkopen te fixen. Nadat onze kamers ingericht waren werd het tijd voor de volgende stap, ergens eten en daarna maar eens even een drankje scoren in downtown Bangkok. Zoals gezegd waren er gelukkig al een paar dames van andere scholen aanwezig en zij konden ons een beetje wegwijs maken. We (ons groepie) zijn met Elke en Sanne (dames van andere scholen) gaan eten bij een Thaise restaurantje, lekker eten man en vooral ERG goedkoop, twee euro voor een flink bord met een colatje erbij. Na onze bordjes netjes leeg te hebben gegeten zijn we met Elke naar Koh San road gereden, dit is hét uitgaansgebied voor backpackers en studenten in hartje Bangkok. Poejj wat een drukte daar, allemaal jonge mensen die gezellig en lekker uitbundig aan stappen waren. Overal kroegjes, barretjes en restaurantjes met daarnaast buiten talloze straatventers met allerlei koopwaar van eten, kleding, souvenirs tot insecten zoals gebakken sprinkhaan maar ook schorpioenen!! Na wat rondstruinen had Charlie een tentje uitgekozen waar ze zeker weten lekkere biertjes zouden hebben. Daar hebben we ons dus even flink tegoed gedaan aan een aantal flesjes gerstenat met het gevolg dat we een paar uur later heel gezellig lallend in de taxi terug naar huis zaten, missie geslaagd! In die eerste week hadden we de introductie van school, kort gezegd een rondleiding met daarna een speurtocht om er “spelenderwijs” achter te komen waar we de verschillende faciliteiten op de campus konden vinden, fanatiek dat we waren hebben we de speurtocht gewonnen en mooi even een avondje bowlen en bioscoop gescoord. Die week kwam Fabiënne (medestudent van Bali) ook nog even bij ons op bezoek tijdens haar rondreis door Azië. Omdat het ook nog eens haar verjaardag was zijn we gezellig met zijn allen uit eten geweest bij een Italiaan in Bangkok, om deze avond stijlvol af te sluiten zijn we naar de skybar boven op de Lebua Tower geweest, deze skybar is wereldberoemd geworden door de film “Hangover II”. Kanonnen wat was dat vet zeg, we stonden buiten op de 63e verdieping, genietend van de jazz muziek en een goede Mojito hadden we een prachtig uitzicht over de imposante stad Bangkok. Dat was eigenlijk onze eerste week, al zoveel gedaan en er zouden nog zoveel ervaringen bijkomen.

Thailand staat natuurlijk bekend om de “Full Moon partys” op het eiland Koh Phangan, eigenlijk gewoon een verplicht nummertje als je een tijdje in Thailand bent. In de tweede week was er weer een feest en we hadden onze zinnen erop gezet. Echter kwam er een kink in de kabel, wij dachten dat school hier wel rekening mee zou houden en de dag erna geen lessen zou plannen. Verkeerd gedacht dus, sterker nog één van de belangrijkste colleges was dus op de dag na Full Moon. Voor mij reden om het feest af te blazen want hoe ruk ook, ik moest dat blok toch echt halen. De rest van mijn vrienden dachten hier anders over en zijn dus toch gegaan en hebben de lessen geskipt. Achteraf had ik een beetje een dubbel gevoel, want ze hebben een enorm tof feest gehad en uiteindelijk hebben zij ook gewoon hun blok in Thailand gehaald, echter moesten zij wel een flink pak extra opdrachten inleveren.

Goed ik had dus even wat alone time toen zij weg waren, prima moment om eens even in Bangkok te gaan kijken en wat tempels af te werken hahah. Het was die dag ook nog eens Loi Krathong (lichtfestival) wat ook wel leuk was om eens mee te maken. Ik ben dus ‘s middags met de taxi naar Bangkok gereden, daar de Skytrain gepakt op Mo Chit en vervolgens weer een taxi naar mijn eerste halte “Royal Palace”. Ik had de reistijd iets te optimistisch ingeschat waardoor ik pas om half vier aankwam op mijn bestemming. Bij aankomst vertelde de militaire erewacht mij netjes dat het oude paleis al gesloten was, shit dat kon ik dus al op mijn buik schrijven. Binnen no time werd ik bestormd door een klein legertje tuk tuk drivers die mij allemaal voor “weinig” naar een andere toeristische attractie konden brengen. Gelukkig was ik al helder geïnstrueerd door mijn voorgangers en de dames van Sita Villa en heb ik de tuk tuk meneertjes netjes maar resoluut afgewezen en ben zelf maar rond gaan lopen. Ik wist dat ik in de buurt van een haven was en ik had het plan om het Loi Krathong festival vanaf het water te bekijken, ik had namelijk van mijn pa gehoord dat je dat eigenlijk hoort te doen, dus ben daar maar heen gelopen om te kijken of ik een bootje kon charteren hiervoor. Nou dat kon! Er werd flink geadverteerd door meerdere booteigenaren, dus binnen no time had ik een kaartje voor een scheet en drie knikkers werkelijk. Omdat de boot pas twee uur later zou vertrekken ben ik nog maar even verder gelopen opzoek naar een tempeltje die ik nog gauw mee kon pikken. Had ik een mazzel want op 10 minuutjes lopen was de tempel met de grootste gouden liggende buddha van de wereld en daarnaast de oudste en grootste tempel van Bangkok. Was best mooi om te zien hoe veel respect en ontzag de Thaise mensen hebben voor hun god, werkelijk een enorme gouden buddha in liggende houding 46 meter lang en 15 hoog!! Na twee uurtjes rond koekeloeren had ik het ook wel weer gezien en moest ik als de sodemieter terug naar de haven om mijn bootje te halen. Gelukkig op tijd en er bleken nog meer studiegenoten van mij te zijn, “hey wat leuk, ik hier!?”.

Ik ben dus de boot opgegaan om Loi Krathong te vieren, dit is een festival welke in Thailand en buurlanden word gevierd eind oktober begin november, wanneer in deze periode het volle maan is viert men deze feestdag. Iedereen gaat massaal naar de rivieren om daar een offer te water te laten, dit is een bootje in de vorm van een lotusbloem met erop een kaarsje, wierrook, bloemen en een aantal muntjes.

Het te water laten van dit offer moet geluk brengen, hoe langer het kaarsje brand op het water hoe langer je geluk en wanneer je als koppeltje allebei je offer tegelijk in de plons gooit geldt dat wanneer de beide offers langer bij elkaar blijven ook het liefdesgeluk langer duurt. Goed ik heb dus ook gauw even een offer op de kop getikt en vanuit de boot te water gelaten. Is toch wel leuk hoor, dat soort tradities hebben wij niet in Nederland en het brengt toch een soort samenhorigheid met zich mee. Bijkomend voordeel van dit tripje was dat ik ook even een mooi stukje van Bangkok vanaf het water heb gezien, erg indrukwekkend al die grote gebouwen en oude tempels langs de waterkant. Na een uurtje was het weer over met de pret en heb ik samen met de andere studenten een taxi terug naar huis gepakt, bij thuiskomst stond Nouie de security guard ons al weer vriendelijk en vrolijk op te wachten!

Zo wat een enorm verhaal alweer en ik ben nog maar net begonnen, om het verslag een beetje leesbaar te houden maak ik even een grotere stap door de tijd. In tussentijd hebben we een aantal leuke avondjes gehad met lekker eten en gezellig borrelen, zowel in de buurt van de campus (Bangaloo) maar ook in downtown BKK op Koh san road, Sukhumvit. Daarnaast ben ik een dagje naar de Chatuchak market geweest met Charlotte, Jelmer en Sami. Dit is de grootste weekend markt ter wereld met ongeveer 15.000 kraampjes en elk weekend meer dan 300.000 bezoekers. Hier kun je alles kopen van puppies tot lampenkappen en van geweren tot speculaaskruiden. Uiteindelijk ben ik daar nog drie keer terug geweest en nog steeds niet alles gezien.

Maargoed ik zou even een grotere stap door de tijd nemen. Van donderdag 5 december tot de woensdag erop hadden we weer een paar dagen vrij dus was het weer hoog tijd om wat toffe activiteiten te plannen. De groep had besloten dat het maar een paar dagen Koh Chang moest worden, lekker relaxen op een mooi eiland. Omdat ik ook graag mijn vader op wou zoeken in zijn woonplaats ben ik daar eerst heengegaan. Meteen Donderdagochtend mijn tas gepakt en voor dag en douw naar het busstation gereden om de eerste bus naar Nong Phai te pakken, kaartje was weer spotgoedkoop (4 euro voor een rit van 4,5 uur). Na een erg mooie rit in een lekker luxe touringcar kwam ik dus na een aantal uren aan in Nong Phai, de hometown van mijn vader. Nong Phai ligt in het midden van Thailand en de omgeving wordt ook wel “Klein Zwitserland” genoemd, dit door het vele groen en de enorme bergen. Pa stond me al op te wachten en we zijn meteen maar doorgereden naar zijn huis aldaar. Na een interessante rit over flinke stukken onverharde weg en stukken niemandsland waren we dan daar, Pa Dekker’s retro houten keet op palen, klinkt wat oneerbiedig maar veel meer dan een houten woning op palen is het niet. Bij aankomst eerst even kennis gemaakt met de hofhouding van mijn vader en meteen kwam de halve buurt even polshoogte nemen, want nog zo’n boomlange blanke knakker dat is toch even bijzonder als dat in jouw dorp neerstrijkt. Na een bakkie koffie en een grondige inspectie van het landgoed heeft mijn vader mij achter op de scooter meegenomen om de omgeving te laten zien. Voor degenen die mijn vader niet kennen, het was nogal een unieke ervaring dat IK bij mijn vader achterop ging, mijn hele leven heeft de beste man op geen enkele wijze ook maar enigszins laten merken dat hij iets met bromfietsen heeft laat staan er zelf een te kunnen besturen, dat was dus enorm lachen. Na onze avontuurlijke rit op de scooter zijn we nog even lekker uit eten geweest en op de terugweg werd ik afgezet bij een hotel voor de overnachting. Dat hotel had pa geregeld omdat hij niet echt over de geschikte faciliteiten beschikt om mij een goede slaapplaats aan te bieden. Het hotel bleek een iet wat verouderd familieresort te zijn welke tegenwoordig dienst doet als shortstay hotel, oftewel kamers te huur voor een uur… dan weten jullie wel wat ik bedoel!! Ondanks dat heb ik prima geslapen in “Wiphotel Zeldenrust”. Dag twee eerst lekker ontbeten bij vaders thuis, vervolgens zijn we samen naar de markt gegaan waar paps samen met een oudere dame een levendige handel drijft in gedroogde gemalen rode peper, dit maken ze zelf in een klein fabriekje naast zijn huis. Omdat ik op bezoek was hebben we de oudere dame afgezet en het kraampje ingericht voor haar, vervolgens zijn we samen verder gereden richting Petchabun/ Lomsak en hebben we samen wat mooie plekken in de buurt bekeken waar ik wat foto’s van heb gemaakt. Na een Hollands avondmaal thuis (patat met hamburger) en een goed gesprek met mijn ouwe heer ben ik weer naar het hotel gereden voor een beetje nachtrust want de volgende ochtend was het weer vroeg op omdat ik mij bij mijn vrinden in Koh Chang zou gaan voegen. Om 7 uur stond pa al voor de deur om mij richting de bus te brengen en afscheid te nemen. Ondanks het feit dat ik maar twee dagen op bezoek ben geweest bij mijn vader was het voor mij een zeer speciale ervaring. Er is nogal wat geschiedenis tussen ons en hij woont inmiddels alweer bijna acht jaar in Thailand. Ik ben de eerste van onze familie die hem daar opzoekt en dus ook de eerste die nu echt een beeld heeft van hoe zijn leven daar eruit ziet. Ik moet zeggen dat mij dat een heel goed gevoel geeft, vanuit Nederland leef je toch met een zeer beperkt beeld van Thailand en kun je niet echt begrijpen waarom een man zoals mijn vader daar gaat en wil wonen. Nu heb ik daar dus een goed beeld van en kan ik mij prima neerleggen bij zijn keuze, het is zo’n prachtig land, het weer is altijd goed daar en vooral voor mijn vader erg belangrijk het dagelijks leven is spotgoedkoop.

Okay, voor dag en douw dus weer bepakt en bezakt in de bus gestapt om mijn vrienden nog een paar dagen te vergezellen op Koh Chang. De reis was weer interessant, eerst weer terug naar Bangkok met een luxe touringcar, daar overgestapt in een mini-van die mij naar het plaatsje Trat bracht, vervolgens achter in een pick-up naar de haven gebracht om daar de ferry naar Koh Chang te pakken. Op Koh Chang wederom achter in een pick-up gaan zitten die mij uiteindelijk na een reis van ruim tien uur bij “Gu’s Bay” afzette. Dit was dus het hotel/resort waar de rest al een aantal dagen bivakkeerde. De anderen waren er al en zaten net gezellig een biertje te drinken in de bar. De ouders van Charlotte waren ook even op bezoek gekomen, erg leuk om kennis te maken met die rasechte Groningers, het klikte dus meteen. Na zelf ook een frisse gouden rakker te hebben gedronken en samen met Evelien wat geplukt aan een gitaar zijn we met het hele zwikje uit eten gegaan. Omdat we met een grote groep waren bleek het lastig om een restaurant te vinden, na flink zoeken kwamen we bij een gezellig hippie tentje uit waar iedereen op de grond op dikke chill-kussens en in hangmatten lagen te relaxen. Je kon daar dus ook prima eten en we werden bediend door een paar oude Thaise hippies die zichtbaar al heel wat jaartjes genieten van hun jointjes haha. Goed, lekker gegeten en toen was het tijd om eens uit te zoeken hoe het uitgaansleven was op Koh Chang. Dat bleek dus prima voor elkaar, we kwamen al snel bij een super gezellige tent waar prima muziek werd gedraaid en het gezellig druk was met andere backpackers en eilandbewoners. Het leuke was dat Charlotte’s ouders ook mee waren en ook met volle teugen genoten van hun biertje en het aanschouwen van het feestje dat de jeugd aan het bouwen was. Nadat iedereen zich een stuk in de kraag had gezopen en de avond op zijn einde liep zijn we met de pick-up taxi terug gegaan naar ons onderkomen, eerst nog even lekker liggen chillen met een biertje en sigaretje in de hangmat, toen Charlotte ook terug was zijn we samen maar naar bed gegaan (we deelden een kamer/bed) want een paar uur later moesten we weer op.

Na veel te weinig slaap was het alweer dag voor ons want we hadden een dagje varen en duiken voor de kust van het eiland geboekt. Met onze poffertjesgezichten zaten we allemaal zo brak als een gympie in de taxi naar de haven, onderweg gauw even wat drinken en een tosti gekocht om vooral maar op de been te blijven haha. Helaas was Charlotte niet mee omdat zij een dagje met haar ouders wou besteden. De boottrip was zeer goed geregeld, mooie catamaran met voldoende voorraden eten en drinken en een zeer toffe bemanning die er zelf ook erg veel plezier in hadden. Ideale manier om een dagje tot het uiterste te relaxen en te genieten van de prachtige omgeving rond het eiland en in de zee. Om de zoveel tijd gingen we voor anker om even lekker het water in te duiken, wat rond te snorkelen en het indrukwekkende leven onder water te aanschouwen. Tjongejonge wat voel je je dan gezegend dat je dit soort mooie dingen mag doen en meemaken, en wat een geluk dat je omringd bent door deze toffe mensen waar je de ervaringen mee mag delen. Na een dagje op zee was het tijd om weer het eiland op te gaan en plannen te maken voor de avond. Die plannen waren snel gemaakt, ergens lekker eten en dan nog even stevig aan de buis om onze laatste avond op Koh Chang in stijl af te sluiten. De volgende dag moesten we op tijd bij de boot zijn om weer naar het vaste land te varen en onze reis terug naar Bangkok te vervolgen per mini-van. Jelmer en Charlotte bleven nog een dag of twee plakken omdat ze nog wat meer tijd hadden, ik ben met de rest rond 12u vertrokken naar de haven waar we de ferry hadden geboekt naar het vaste land. De rit terug naar Bangkok was weer interessant als altijd in Thailand. We hadden een busje gereserveerd die ons terug zou brengen naar Moh Chit busstation in Bangkok, nadat we een kwartiertje weg waren van de haven keerde de bus ineens om terug naar de haven om nog een paar mensen op te pikken. Toen we eindelijk onderweg waren werden we allemaal misselijk om de één of andere reden, waarschijnlijk door de manier waarop de chauffeur zijn stuur en gaspedaal mishandelde, de reis kon ons dus niet snel genoeg gaan!! Tot overmaat van ramp koos de chauffeur ervoor om dwars door Bangkok te rijden, met andere woorden we stonden om de haverklap in de file, omdat we het echt meer dan zat waren en zo snel mogelijk naar huis wilden besloten we vlak bij het vliegveld uit te stappen en de trein te nemen naar Mo Chit. Of dit een verstandige zet was zullen we nooit weten maar ook deze route was alles behalve snel. Na de trein moesten we namelijk nog een stuk met de BTS voordat we eindelijk een taxi konden scoren naar Sita Villa. Om deze heerlijke reis nog even een extra trap na te geven werden we na 10 minuten in de taxi van achter aangereden waardoor de taxi niet verder kon. Gelukkig was een nieuwe taxi snel geregeld en waren we binnen een half uur dan eindelijk op plaats van bestemming SITA VILLA … THUIS!! Lekker gedoucht en de rest van de avond geen reet meer gedaan behalve buiten zitten chillen met de andere studenten.

Na die heerlijke dagen bij pa en op Koh Chang was het even weer gedaan met de pret en werd het weer vol aan de bak voor school. We waren serieus druk met het ontwikkelen van goede ideeën en plannen voor het door ons te organiseren evenement, daarnaast hadden we drie vergaderingen per week met opdrachtgevers en docenten waar ook weer rapporten en presentaties voor gemaakt moesten worden. Hier en daar namen we wat tijd voor onszelf wat betekende dat we een avondje uit eten gingen in de buurt, ff stappen in Bangkok, filmpje pakken in FutureMall of gewoon overdag even de stad in. 5 December was natuurlijk Sinterklaas in Nederland en het leek ons wel een strak plan om deze traditie ook hier in Thailand voort te zetten. We hadden lootjes getrokken en moesten dus allemaal een paar cadeaus kopen en een gedicht schrijven. Omdat we het nogal druk hadden vond Sinterklaasavond pas op 18 December plaats. Super leuk man, we waren met een paar enorme tassen vol cadeaus naar “Ploen” een openlucht poolcafé gegaan, en hebben daar onder het genot van bier en pepernoten onze pakjesavond gevierd. Ik vond het erg tof om te zien dat iedereen erg zijn of haar best had gedaan om met leuke cadeaus te komen en originele gedichtjes te schrijven, op zo’n moment zie je hoe goed de onderlinge sfeer is en hoe erg men elkaar waardeert. Na afloop zijn Evelien en Kim met de taxi en alle pakjes terug naar Sita Villa gegaan, de rest waaronder ook ikzelf zijn nog even doorgereden naar een kroeg verderop waar een aantal Zweedse en Duitse studentes uit Sita Villa een afscheidsfeestje hielden. Ben ik even blij dat ik nog even mee ben gegaan, enorm gezellige nacht gehad en geheel onverwacht sprong er een klein vonkje over tussen mijzelf en één van de vertrekkende studentes. Ik kende haar al een tijdje, een super lief, nuchter en knap meisje! Haha wie had dat gedacht, die gekke Dekker aan de vrouw in Thailand!! Laat ik zeggen dat ik daarna nog een paar erg leuke dagen heb gehad met deze dame, en heeft deze ervaring mijn tijd in Azië enorm beïnvloed en extra onvergetelijk gemaakt. Goed, genoeg hierover…

Na die bewuste Sinterklaasavond die dus met een zeer onverwachte wending eindigde hadden we nog een dag school en daarna KERSTVAKANTIE!! En omdat we niet zo heel veel vrij hadden dit moduul, moest deze tijd natuurlijk ten volste benut worden!! Ik had wat plannen voor mezelf gemaakt en ik zou een paar dagen met mijn vrinden op pad gaan. Het feest begon met een fietstocht door Bangkok met Co van Kessel, een Nederlander die inmiddels een begrip is geworden hier in Thailand. Wat een onwijs leuke activiteit was dat zeg! Ik was samen met Fiep die kant op gegaan en we waren rijkelijk laat dus de rest was alvast weg gefietst. Als de sodemieter een stalen ros onder mijn gat, en samen met een gids zijn we het eerste stuk door gesjeesd dwars door allerlei kleine achterstraatjes in ChinaTown naar de haven waar de rest op ons zat te wachten. Daar werden onze fietsen op een boot geladen en hebben we een stuk over de rivier gevaren, wat een idiote bootjes waren dat trouwens. Het was een model “longtailboat” met een enorme V8 chevy motor achterop. Een lawaai dat die boot maakte, en HARD dat hij vaarde!! De fietsen en wijzelf werden uitgeladen bij een klein tempeltje aan de waterkant, waar het stikte van de meervallen. Het verhaal wil dat deze meervallen horen bij het klooster en dus ook niet gevangen mogen worden. Omdat ze daar elke dag gevoerd worden stikt het daar dus van die vissen en is het een waar schouwspel als ze naar eten komen happen. Na zelf ook wat voer in de plomp te hebben gegooid zijn we weer op de fiets gestapt om onze toer te vervolgen. Wat een heerlijk gevoel om na maanden weer eens lekker rond te fietsen!! Wat deze trip helemaal bijzonder maakte was dat je allerlei delen van Bangkok te zien kreeg waar je normaliter als toerist niet komt. Ook hier weer de enorme tegenstelling tussen de “grote luxe stad” en de arme sloppenwijken eromheen. Maar wat ik zo mooi vind aan deze mensen, ik had dit ook al ervaren op Bali, is het feit dat ze ondanks het feit dat ze niks hebben (in onze ogen) ze allemaal vrolijk zijn en vriendelijk groeten als we langs fietsen. Onderweg even gestopt voor een fijne lunch en lekker fris drinken, om vervolgens via nog een tempel en wat andere mooie plekjes terug te gaan naar de boot. Na wederom een enerverend bootritje in de “Longtailboat” kwamen we terug bij het verhuurbedrijf en was de toer alweer voorbij. Zoals gezegd we hadden allemaal andere plannen, dus hier gingen we ook meteen uit elkaar. Jeroen, Fiep en ik bleven nog even in Bangkok en de rest ging die avond met de nachttrein naar Chiang Mai, waar Jeroen en ik later zouden aansluiten. Goed, ik ging met Fiep weer richting naar Sita Villa waar ik die avond nog een bezoekje heb gebracht aan de bioscoop samen met die leuke dame van een paar dagen ervoor.


Na een fijn nachtje ben ik de volgende ochtend op tijd vertrokken naar Ayutthaya, dit is de oude hoofdstad van Thailand (toen nog Siam). Dit was een plek welke ik nog graag wou bezoeken, en waar de rest of al was geweest of niet heen wilde. Met de taxi naar het oude treinstation om met een vooroorlogse trein naar Ayutthaya te rijden. Daar aangekomen moest ik eerst nog met een bootje naar de andere kant van het water, even voor de beeldvorming, voor de treinrit en het boottochtje was ik bij elkaar iets van 1,50 euro kwijt!! Aangekomen in het stadje maar een scooter gehuurd zodat ik zoveel mogelijk kon bekijken. De scooter trouwens gehuurd met mijn bibliotheekkaart in plaats van een rijbewijs..hahah. Lekker op het brommertje alle hotspots van de stad bekeken, dit houd in een stuk of vijf tempels en een monument voor de koning. De stad staat op de UNESCO werelderfgoed lijst dus het heeft een hoop culturele betekenis, ik had natuurlijk al tig tempels gezien maar het blijft bijzonder om te zien waar mensen honderden jaren geleden al toe in staat waren te bouwen. Na een dagje rondsjouwen kwam ik terecht op een enorm groot cultureel festival. Heel gezellig feestje, je kon bij allerlei tentjes kleine gerechtjes proeven en er was live muziek! Toen ik mijn buikje vol had en het donker begon te worden ben ik maar weer huiswaarts gegaan. Dat was nog een interessant ritje! Ik had namelijk besloten om met de mini-van terug te gaan naar Rangsit, leuk me wel comfortabel. Echter mijn taxi chauffeur bleek een enorme hufter. Bij vertrek had ik aangegeven eruit te moeten bij Future Mall, dat kon geen probleem!! Echter was ik door de drukke dag ingedut en werd ik wakker midden in Bangkok, die eikel was dus gewoon doorgereden en ik had geen enkel idee waar ik nu was. Gelukkig sprak de beste man geen woord Engels door dus dat schoot ook niet op. Ik was super geërgerd en werd boos op die knakker, die mij er vervolgens uit flikkerde met een hoop gescheld en meerdere middelvingers. Hahah, wat een avontuur weer. Mazzelaar dat ik ben werd ik eruit gegooi bij een taxiplaats vlakbij Mo Chit bus terminal, dus daar een nieuwe taxi gepakt en me netjes naar Sita Villa laten rijden. Bij thuiskomst even lekker gedoucht en alvast de tas gepakt voor de volgende dag, Jeroen en ik vlogen namelijk de volgende dag naar Chiang Mai om ons aan te sluiten bij de rest en daar kerst te gaan vieren met ons zevenen. Omdat die avond de laatste keer was dat ik dat leuke meisje nog zou zien, heb ik haar en haar vriendin mee uit eten genomen om nog even leuk afscheid te nemen. Goed, dat was tof maar ook super kut omdat we elkaar dus niet weer zouden zien. Nou ja pech voor de kabouters, dat wisten we van tevoren dus over op de orde van de dag en lekker lol maken met mijn matties hiero.

De volgende dag dus rond de middag met Jeroen het vliegtuig gepakt naar Chiang Mai. 45 minuutjes later landen we alweer en kon het kerstfeest vieren beginnen. Bij aankomst eerst maar richting onze hostel om de tassen te parkeren en even opfrissen. Nou die hostel bleek dus gewoon en luxe resort met super fijne kamers en bedjes!! Die avond was het dus kerstavond en het leek ons wel een leuk idee om naar een kerstviering te gaan in een kerk, maar ja zijn er christelijke kerken hier? Jawel!! Jeroen had even rondgekeken en een kerk gevonden waar de dienst zelfs werd vertaald voor “farang” (buitenlanders) door middel van koptelefoons welke werden uitgedeeld. Na de hele middag lekker aan het zwembad te hebben gechilled zijn we ‘s avonds dus met z’n allen naar de kerk gegaan voor de kerstviering. Onwijs leuk om mee te maken, alles was in het Thai dus ook de kerstliederen. Wat hebben wij gelachen om al die bekende melodietjes met die “rare” Thaise woordjes. Na de dienst hebben we lekker gegeten aan de waterkant en zijn we moe maar voldaan ons nest in gedoken. Die nacht kwamen we er achter dat het in het noorden van Thailand opvallend kouder wordt dan in Bangkok. We hebben amper een oog dicht gedaan van het rillen. Niemand van ons had hier namelijk rekening mee gehouden en dus geen “warme” kleding mee. De volgende dag, eerste kerstdag dus, werden we al vroeg opgehaald om een dagje naar een olifantenkamp te gaan “ChiangMai Mahout Training”. Dit kamp staat bekend als het diervriendelijkste van het land. We mochten leuk een dagje spenderen met een groep olifanten, op hun blote rug een rit maken door de jungle, wassen en spelen in de rivier en natuurlijk te eten geven. We kregen allemaal een speciaal uniform aan, waardoor we meteen met zijn allen enorm voor lul stonden, het begon dus al met enorm veel lol!! We hebben echt een super leuke dag gehad met zijn allen, en we hebben ook een extra stukje bewustwording meegekregen van hoe bijzonder deze dieren zijn en hoe triest het is dat olifanten door zoveel mensen worden ge- en misbruikt ten behoeve van de toerisme. Ook al was dit kamp erg goed met de dieren, het blijft uiteraard onnatuurlijk dus achteraf hadden we allemaal toch een beetje schuldgevoelens hierover. Na de terugrit naar ons hostel zijn we eerst maar eens collectief gaan douchen omdat we er allemaal uitzagen als zwijnen door al het modder en rivierwater. Die avond allemaal onze beste pak aan want we hadden een heus kerstdiner gereserveerd, jawel op stand een heerlijk 5 gangen maaltijd!! Voor het eten aan hebben we eerst even een leuke kerst groepsfoto gemaakt waarop we allemaal uitgedost met kerstmutsen, kroontjes en slingers een feestje bouwen. Jemig wat was dat een speciale avond, hoe onwijs gaaf om met mensen waar je zoveel lol mee hebt en mee klikt, kerst te mogen vieren aan de andere kant van de wereld in de bergen van Thailand. Het kerstdiner was bijzonder lekker en ook bijzonder duur, zelfs naar Nederlandse maatstaven hebben we decadent zitten tafelen, voor een keer moet kunnen toch!? Omdat we na het eten nog niet naar huis wilden zijn we nog maar even op stap gegaan, verderop in de straat was een gezellig feestje aan de gang dus daar hebben wij maar even laten zien hoe Hollanders feest vieren! De Singha’s en Chiangetjes gleden er fijntjes in en na heel wat danspasjes en een Thaise mini Kerstman door de toko te hebben gedragen zijn we met een ferme stuk in de kraag terug gewaggeld naar ons bedje. Deze nacht heerlijk geslapen in onze pyjamaatjes welke we die middag nog even snel hadden gescoord.

Tweede kerstdag lekker brak aan het zwembad gehangen en helemaal geen ruk uitgevoerd tot halverwege de middag, we hadden namelijk nog een high tea geregeld, geen rekening houdend met het feit dat die avond ervoor wel eens heel gezellig en laat kon worden. Omdat we toch wel honger hadden en het immers al hadden geboekt toch maar die kant op gereden. Was achteraf best wel even lekker, bakkie thee met lekkere kleine broodjes. De rest van de middag wederom lekker liggen bakken bij het zwembad. Die avond nog even de nightmarket bekeken en gegeten bij de Mexicaan met Evelien en Jolanda, en met de hele meute biertjes gedronken in een reggae tentje met lekkere live muziek. Na wederom weer een lekker potje nachtrust was het alweer tijd om uit elkaar te gaan. Evelien vertrok naar Hong Kong en Charlotte kreeg een vriendinnetje op bezoek. Jeroen, Jolanda, Jelmer en ik bleven dus achter en zijn verder naar het noorden vertrokken om een paar dagen rond te trekken in de buurt van Pai (aan de grens van Myanmar). In eerste instantie waren we van plan om in Chiang Mai een scooter te huren om zo zelf naar Pai te rijden, maar omdat het toch al laat was en de rit 134 kilometer lang was zijn we toch maar met een busje omhoog gegaan. Achteraf was de scooter misschien toch beter geweest, de route bevat namelijk 762 bochten (serieus!!) en dat in een busje met een chauffeur die op zijn zachtst gezegd zenuwachtig reed was dus bepaald geen pretje. Anderhalf uur later en kotsmisselijk kwamen we dan eindelijk aan in het super leuke hippie dorpje Pai. Vriend Jelmer had een hostel voor ons geboekt dus we konden meteen naar ons bedje en onze spullen droppen, nou niet dus!! Allereerst klopte het adres die we hadden niet en wist geen mens in het dorp waar we moesten zijn. Na een hoop googelen en bellen met het hostel werden we ergens bij een brandweerkazerne opgepikt door het personeel van dat hostel. Bij aankomst moesten we even 10x slikken, het was een veredelde pipodorp met allemaal rieten hutjes. Geen kacheltje of dekens in die hutjes, en het was toch echt wel koud s’avonds daar in de bergen. Nou waren we wel al wat gewend en zeker niet van suiker maar dit ging ons toch iets te ver. Na een vriendelijk gesprek met de mensen van dit pipodorp hebben we maar gauw de kuiten genomen opzoek naar een “fatsoenlijke” slaapplek. 2,5 uur later en amper nog pit in de benen, hadden we dan eindelijk een hotelletje gevonden die voor een schappelijk prijsje nog een paar bedjes vrij had. Na heerlijk te hebben geslapen zijn we de volgende dag vroeg opgestaan om te beginnen met een prima ontbijtje, waarna we in het centrum van het stadje een scooter hebben gehuurd. Wat een heerlijke bezigheid om daar in de omgeving rond te tuffen op onze brommertjes. Om de zoveel tijd even af stappen om een leuk tempeltje op een heuvel te bekijken, griezelen bij een canyon, foto’s te maken van de mooie natuur, een stuk te wandelen door de bergen of even een hapje en drankje bij een restaurantje aan de kant van de weg.

Omdat ook hier kerst gevierd word was er elke avond een enorme kerstmarkt in het stadje, heerlijk gegeten bij talloze eetkraampjes en lekker rond geslenterd. Anders dan bij ons in Nederland is vuurwerk hier gewoon op straat te koop en dan van het kaliber dynamiet. Als enthousiast vuurwerk liefhebber heb ik natuurlijk even een paar potten gekocht, en in tegenstelling tot Nederland voor een scheet en drie knikkers! Dat was dus even lekker knallen later bij ons hotel!! Wat ook traditie is hier in Thailand is het oplaten van enorme lampions, welke vergezeld met een goede wens een tijdje hoog in lucht rondvliegen. Dus ook wij hebben vier van die lampionnen de lucht in laten gaan, ik ben nog steeds platzak dus met die wens is het niet helemaal goed gekomen..hahah. De derde dag zijn we met de scooter terug gereden naar Chiang Mai omdat de verhuurder ons de mogelijkheid bood de scooters daar in te leveren. Super, wat een te gekke actie, 134 kilometer via 762 bochten van boven uit de bergen terug gereden naar beneden. Helemaal stuk van de tocht kwamen we terug in Chiang Mai, en moesten we meteen door naar het vliegveld voor de vlucht terug naar Bangkok. Zonder twijfel was dit de leukste week in Thailand, wat een toffe dagen, deze mensen zijn toch wel echt vrienden geworden en we hebben samen mooie dingen gedaan en gezien! Eenmaal terug in Bangkok ging Jeroen in één keer door naar Hua Hin om daar Oud & Nieuw te vieren met zijn ouders. Jelmer, Jolanda en ikzelf hebben de taxi genomen naar Sita Villa om daar eens even lekker te douchen en onwijs chillen na die enerverende dagen en terugreis. En toen was het alweer oudejaarsdag en moesten we natuurlijk een goed feestje gaan vieren. Omdat iedereen pleiter was hebben Jolanda, Jelmer en ik besloten die avond een kaartje te kopen voor de NewYear Party bij “Above eleven” in een rooftop-bar. Omdat ik niet van plan was in mijn pak naar dat feest te gaan moest ik in allerijl nog even een net kloffie kopen in de stad, uiteindelijk na een hoop struinen bij MBK wat acceptabels weten te scoren voor de avond. En daar stonden we dan om 0:00u op een enorm hoog dakterras welke uitkeek over Bangkok, Oud & Nieuw in te luiden met een lekker drankje en goede muziekjes op de achtergrond. Mensen wat gaf dat een bijzonder gevoel, voor het eerst in 28 jaar dat ik dit moment van het jaar niet met mijn familie en vrienden thuis vierde. Maar ik had op dat moment nergens anders willen zijn dan op dat dakterras midden in Bangkok, hoewel ik wel even moest slikken toen ik een berichtje kreeg van dat meisje waar ik het zo leuk mee had een week ervoor. Goed, enorm gefeest natuurlijk en we kwamen zelfs nog een paar Zweedse studentes tegen die ook in Sita Villa hadden gezeten en nog een paar dagen in Bangkok verbleven voor ze terug naar huis gingen. Gelukkig had ik niet teveel gezopen dus ik werd de volgende dag betrekkelijk fit weer wakker, en was het officieel 2014 en zat jammer genoeg mijn reis er alweer bijna op. Maar niet voordat er nog een paar tripjes afgerond moesten worden en natuurlijk de eindopdrachten voor de studie ingeleverd waren.

Zoals jullie inmiddels wel al weten heb ik een gezonde interesse in geschiedenis, en dan in het bijzonder onze vaderlandse geschiedenis. Wat veel mensen niet weten of bij stil staan is dat een groot deel van de tweede wereld oorlog zich heeft afgespeeld buiten Europa. In Azië had Japan namelijk de ambitie om hun grondgebied uit te breiden ten kosten van andere landen. Tijdens hun niets ontziende veldtocht door half Azië kwamen ze op het idee een spoorlijn te bouwen vanuit Siam (nu Thailand) naar Myanmar om zo hun troepen beter te kunnen bevoorraden. Bij de bouw van deze spoorlijn werd gebruik gemaakt van krijgsgevangenen en dwangarbeiders uit buurlanden. De spoorlijn werd bekend onder de naam “Birma-spoorlijn” en kreeg de bijnaam “Death Railway”. Dit omdat tijdens de aanleg gemiddeld 200 arbeiders per dag stierven, uiteindelijk stierven er ongeveer 100.000 dwangarbeiders en 15.000 krijgsgevangenen waarvan 3.000 Nederlanders!! En zodoende dus mijn extra interesse om dit gebied eens te bezoeken.

Ik had nog een paar dagen vrij voordat het geweld op school weer zou beginnen en mijn vrinden zaten nog overal door Thailand, dus had ik nog mooi even de kans om naar Kanchanaburi af te reizen.

Kanchanaburi is dus één van de plekken waar aan de Birma-spoorlijn is gewerkt, hier staat ook de “bridge over the River Kwai”, welke beroemd werd door de gelijknamige film uit de jaren 70. Vroeg in de ochtend ben ik dus weer met de taxi naar de inmiddels bekende Chatuchak bus terminal gegaan om vanaf daar een wederom spotgoedkope mini-van te pakken naar Kanchanaburi. Na een kleine drie uurtjes rijden waren we alweer op plek van bestemming, en kon ik opzoek naar de hostel die ik onderweg nog even gauw had geboekt via mijn Bookers.com App. Na wat ronddolen kwam ik bij een klein achteraf straatje met een troosteloos huisje wat dus mijn hostel bleek te zijn. Na 30 seconden binnen te zijn had ik het al geschoten, “hier slaap ik dus voor geen goud!!”. Ik vind mezelf geen mietje maar ik geef wel genoeg om mijn eigen gezondheid dat ik toch even verder ben gaan zoeken, gelukkig had ik binnen vijf minuten een hotelletje gevonden welke voor een zacht prijsje een kamertje vrij had, niet luxe ofzo maar wel schoon en met een fatsoenlijke douche! Omdat het nog betrekkelijk vroeg op de dag was heb ik gauw mijn tas gedropt en ben meteen naar de receptie gelopen om te kijken of ik die dag alvast wat kon gaan bekijken in de buurt. De man aan de balie was allervriendelijkst en gaf aan dat ik in de buurt de “Bridge over the River Kwai” nog kon bekijken en de ceremoniële begraafplaats waar veel Nederlanders zijn begraven. Op zijn aanraden heb ik ook maar meteen een tour voor de volgende dag geboekt om de overige bezienswaardigheden in de omgeving te bekijken.

Maar goed ik kon dus nog even wat gaan rondkijken die dag. Ik heb voor het hotel een motorbike taxi gepakt en me naar de brug laten brengen. Tsjonge jonge wat een drukte nog zo laat op de dag! Dit was duidelijk een van de hoofdattracties in Kanchanaburi. Tsjah wat moet ik verder van zeggen, een mooie grote stalen brug met een hoop geschiedenis, wat mij echter opvalt op meer plekken in Thailand is dat verdere achtergrond informatie ter plekke vaak ontbreekt. Dat maakte dat het op dat moment eigenlijk maar weinig indruk maakte en het meer ging om het “er geweest te zijn”. Na een half uurtje rond struinen maar weer een motorbike taxi aangehouden en me naar de begraafplaats te laten brengen. Kijk dit was wel een plek die indruk maakte, ten eerste omdat het er stikt van de Nederlandse namen op de grafstenen en daarnaast omdat er een aantal monumenten met enorme lappen tekst stonden, welke helder uitlegden wat er op deze plek gebeurd was. 90% van de Nederlandse mannen die hier begraven lagen waren van rond mijn leeftijd of zelfs jonger, wat een rare gewaarwording als je erbij stil staat. Moet je voorstellen dat ik daar had gelegen, gestorven van uitputting en ondervoeding, midden in de jungle, in een land aan de andere kant van de wereld zover van huis. Nee geen prettig idee en het maakte mij toch even nederig en onwijs dankbaar dat ik in een andere tijd ben groot geworden. Na dit indrukwekkende stukje geschiedenis te hebben bezocht was het tijd voor een lekker hapje warm eten, onderweg bij een restaurantje gaan zitten en voor teveel geld super ranzig gegeten. Om de vieze smaak weg te spoelen ben ik maar naar een kroegje gelopen voor een lekker fris pilsje, ik zat amper of ik werd al omringd door een roedeltje jonge dames die maar wat graag een gezellig babbeltje met mij wilden maken. Het kwam erop neer dat ze tegen een geringe vergoeding deze jongeman wel een gezellig “warm” avondje wilden bezorgen. Haha, het blijft Thailand heh en dan hoort dit soort gesodemieter er ook bij! Ik heb maar vriendelijk bedankt voor de eer, en ben solo terug gegaan naar mijn hotelletje waar mijn warme bedje al voor me klaar stond.

Na een heerlijke slaapsessie was het de volgende ochtend weer zeer vroeg dag, er stond een hoop op het programma dus we moesten op tijd de weg op. Gelukkig nog wel even snel een lekker ontbijtje weten te scoren en daarmee goed voorbereid op een actief dagje! Stipt om 08:00u stond de mini-van voor het hotel op mij te wachten, ik was de eerste die werd opgehaald en we moesten langs nog een aantal hotels om mensen op de pikken. Goh laat daar nou ook een Nederlands gezin tussen te zitten, sjees wat voelde ik me een enorme toerist op dat moment!! Nadat het busje vol zat ging de reis naar onze eerste stop “Hellfire pass memorial museum”. Dit is een museum geweid aan de verschrikkelijkheden die hier plaats hebben gevonden tijdens het aanleggen van de “Birma-Spoorlijn”. Dit stuk wordt de Hellfire pass genoemd omdat het gezicht van de dwangarbeiders werkend bij het licht van fakkels deed denken aan een helse scene. Een enorme contradictie om te zien hoe onwijs mooi de natuur hier is en dan de gruwelijkheden die hier 60 jaar geleden plaats vonden. Ik vond het allemaal dermate interessant en indrukwekkend dat ik mij even heb afgezonderd van de rest van de groep, om alles rustig alleen te aanschouwen en in me op te nemen. De mannen moesten in de tropische hitte met ouderwets materieel een spoort aanleggen, dwars door enorme rotswanden en de dicht begroeide jungle. Rillingen liepen mij over de rug, goed dat de mensen hier er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het niet vergeten word en de slachtoffers herinnerd worden. Na nog wat tijd voor bezinning en wat rond te hebben gelopen, was het alweer tijd om het busje in te klimmen en de volgende bestemming te bezoeken. Na een half uurtje karren kwamen we aan bij de “Erawan waterval”. Deze waterval bestaat uit zeven verdiepingen en word gezien als een van de mooiste van Thailand. We kwamen aan in een prachtig national park waar het stikte van de prachtige bomen en super heldere meertjes. Ondanks de enorme hitte die dag was het heerlijk om even lekker door de natuur de banjeren. In het busje ernaartoe vertelde de reisleidster dus dat de betreffende waterval uit zeven verdiepingen bestaat en dat het de moeite waard is om deze te gaan bekijken. Ze vertelde dat de laatste drie niveaus alleen voor doorzetters was omdat het nogal een klim is en je over glibberige rotsen moest klauteren. Haha uitdaging zeg ik!! Dus in plaats van bij deze hitte eens even lekker te relaxen in één van de helder blauwe meertjes, ben ik als een idioot gaan klimmen en wandelen om maar bij die hoogste waterval te komen. Potjandorie wat een dikke klim was dat! Het zweet gutste uit mijn gezicht en de longen stonden in vuur en vlam, rokertje heh.. hahah. Maar toen ik eenmaal boven was voelde ik me toch even trots en stond ik eigenlijk versteld van hoe goed mijn conditie nog was. Uiteraard onderweg wel goed om me heen gekeken en de prachtige natuur goed in me opgenomen, dit kennen wij hier toch echt niet hoor, paradijs!! Okay ik was dus helemaal boven gekomen, echter had ik mij één ding niet gerealiseerd, ik moest via dezelfde weg weer naar beneden en ook nog eens binnen 15 minuten omdat het bussie dan weer zou vertrekken. Ik ben als een idioot naar beneden gerend, onderweg zeker 30 keer bijna iemand omver gelopen of simpelweg een potentiële bottenbreek situatie vermeden. Met veel mazzel veilig beneden aangekomen en ook nog eens op tijd, ik had zelfs nog even tijd voor sigaretje. Dat had ik dus beter niet kunnen doen, toen ik de bus instapte en goed en wel zat werd ik helemaal niet goed en heb ik zeker een kwartier zitten hyperventileren, hahah gewoon gevalletje van zuurstoftekort door het sigaretje en vochttekort. Na twee flesjes water leeg te hebben gedronken en wat rust ging het weer prima, het was trouwens ook wel bijzonder warm die dag! Goed, poppetje gezien kastje dicht, het busje reed inmiddels weer en de reis ging naar een klein treinstationnetje in de buurt. Vanaf hier gingen we met de trein over een stukje van de Birma-lijn terug naar de stad. Lekker rustig boemel treintje welke kalmpjes door de prachtige omgeving tufte, mooi hoor al dat groen tussen de rotsen met hier en daar een plaggenhutje. Het treinritje en daarmee de tour eindigde bij de Bridge over the River Kwai. Omdat ik hier al geweest was heb ik niet meer gewacht totdat we werden opgepikt door de mini-van, heb gewoon weer een motorbike taxi gepakt terug naar mijn hotel, was toch om de hoek en het kost geen fluit. Na zo’n enerverende dag ben ik niet te laat in mijn nest gedoken voor een heerlijke slaapsessie. De volgende ochtend was het alweer over met de pret en ben ik voor de middag terug gereden naar Bangkok. Het blijft elke keer weer een aparte ervaring om met een mini-van te reizen, je zit namelijk altijd tussen de tassen en moeders met huilende baby’s, ach heeft ook wel weer zijn charme.

De rest van het verslag lees je in deel 2!!