De mooiste tijd van mijn leven!! (Deel 2)

Lees eerst deel 1, anders mis je een hoop!! :P

Na nog een paar daagjes lekker chillen rondom Sita Villa en in Bangkok downtown, was het weer tijd om vol gas met school bezig te gaan. We waren in de laatste fase beland en er moest een enorm rapport afgeleverd worden met als afsluiting een defence-presentatie. Dat heeft een aantal van ons nogal wat peentjes zweet gekost, iedereen maakte bijna dagen van 20 uur, behalve ik. Ik had mazzel met mijn opdracht en moest natuurlijk ook veel doen maar had nog plenty tijd over om lekker te luieren. Alleen omdat de rest het zo ontiegelijk druk had was het voor mij geen reet aan..haha..

Het eind was in zicht en dat werd ons allemaal pijnlijk duidelijk, we pakten dan ook elke kans om even met ons groepje of samen met de Duitsers lekker een biertje te pakken bij Ploen om de hoek, of met de voetjes van de vloer in het centrum van Bangkok. Wat nog een super leuke tijd was dat, hoe raar het ook klinkt maar aan die laatste paar weken heb ik nog een goede vriendin overgehouden. Josi was al mee sinds Bali, zij is een Duitse toerisme studente op Stenden. Toevallig kwamen we een keer bij Ploen in gesprek en het bleek enorm te klikken, en daar dus nog een leuke vriendschap aan overgehouden. We zijn ook nog geregeld naar de Chatuchak market geweest, gewoon om de tijd te doden en uiteraard voor de inkoop van al die souvenirtjes voor thuis.

In de week van onze deadline en eindpresentatie stond het farwell-diner van Stenden Rangsit op de planning. Poeh hey wat was dat een rare avond, het was nu toch echt afgelopen en het zou nog maar een paar dagen duren voor dat de eersten al weer terug vlogen naar huis. Gelukkig hadden wij met ons ploegje nog een eigen afscheidsetentje gepland en een paar dagen eiland, dus voor ons was het nog niet helemaal het einde. Gezellige en ook gevoelsmatig dubbele avond gehad, helemaal met de diashow op de achtergrond en de aftermovie van Jens Dahlmann, conclusie van de studenten en docenten was dat het een succes was en we het enorm naar ons zin hebben gehad. De dagen erop is iedereen erg druk geweest met het afronden van de opdrachten, we hebben nog een avondje met onze Duitse vrienden en medestudenten bij Ploen biertjes zitten drinken en waterpijp dampen, speciaal hoe die band onderling is ontwikkeld hier in Thailand en hoe goed we met elkaar kunnen.

Na veel stress en inzet hebben we uiteindelijk allemaal onze opdrachten en presentaties met vlag en wimpel gehaald!! Zo dat was een enorme opluchting, op deze echte laatste schooldag was dus ons eigen afscheidsdiner, het eten was stiekem niet zo bijzonder maar de sfeer die avond des ter beter, na het eten nog fijn wat biertjes gedronken, we waren zo blij dat we meteen maar een reisje naar Koh Samed hebben gepland voor de volgende dag om nog even een paar dagen samen wat stoom af te blazen en een tof einde te breien aan onze enorm gave tijd hier in Thailand.

Het was dus 22 Januari 2014 en we zouden die dag naar Koh Samed afreizen, iedereen behalve ik moest nog even gauw een presentatie geven als straf voor hun Full Moon Party avontuur. Nadat iedereen terug was en de opdracht gehaald had werden de tassen gepakt en konden we op weg. Nadat we met de taxi naar Moh Chit Bus Terminal waren gereden, hebben we een mini-van naar Rayong genomen vanwaar een boot naar Koh Samed zou gaan. Aangekomen in Rayong was alles al uit en dood, ohw shit hebben wij weer, te laat!! Maar nee,er zat nog een oud dametje blijkbaar op ons te wachten. We konden na het aftikken van een stapeltje Baht’s meteen instappen in een klein speedbootje welke ons binnen no time naar het eiland bracht. Onderweg in het busje had ik snel even een hostel geboekt dus daar konden we in één keer naartoe om onze spullen te dumpen. Verassing, ook dit hostel was reeds gesloten!! Na wat rondbellen kwam de eigenaresse op haar brommertje aangeschoven en konden we gelukkig toch nog inchecken. Bij aankomst op onze kamers moesten we weer even slikken, het was namelijk duidelijk een wat vunzig zaakje met kamers die luisterden naar namen als “funny love room”. Ag nouja, ook wel weer lachen, we hadden een bed, douche en stroom dus dikke prima! Na ons even te hebben opgefrist zijn we meteen maar het dorp in gegaan om nog een hapje eten te scoren en een smakelijk Singha’tje te nuttigen. Het was al laat en we waren best wel moe van de dag en reis dus zijn we vrij snel terug gegaan naar ons hostel om lekker bij te slapen. Koh Samed is opzich niet zo’n bijzonder eilandje, of eigenlijk een beetje saai en klein. Maar je kon er prima relaxen en een beetje op het strand liggen bakken. Dat hebben we dus ook maar gedaan, we hebben nog snel wat extra kleur gepakt zodat we lekker bruin aan zouden komen in Nederland. De tweede dag bestond dus uit liggen op het strand, overdag ben ik met Charlotte en Evelien naar een massage salon gegaan voor een rustgevende kneedpartij, fijn dat zoiets hier op elke hoek van straat kan. Helemaal zen van de massage en rustig dagje strand zijn we savonds gaan eten bij “Red Ginger” een gezellig restaurantje met een Canadese eigenaar. Na uitgebreid te hebben getafeld was het tijd om eens even een dansje te wagen onder het genot van een fris biertje. Ja jongens dit is het laatste avondje stappen voor ons, dat besef kwam ineens toen we daar bij een strandtentje stonden, wederom raar gevoel. Met een stuk in de graag zijn we snachts achter op een pick-up naar ons hotel gebracht en gingen we onze laatste nachtje slaap in. Onze laatste dag Koh Samed bestond uitsluitend uit zonnebaden en nog even een hapje eten op het strand. Ik heb trouwens nog een uitgebreide pedicure gehad op het strand voor een habbekrats, die dame is wel een uur aan het schuren en knippen geweest maar wat een poezelige voetjes had ik erna..haha. Aan het eind van de middag hebben we de speedboot terug naar Rayong gepakt vanwaar we met een mini-van doorreisden naar Bangkok.

25 Januari was mijn één na laatste dag in Thailand, ook voor Jeroen en Evelien was dit het geval. De dag stond in het teken van inpakken, opruimen, weggooien en afscheid nemen van mensen welke die dag al vertrokken. We hadden voordat we naar Koh Samed vertrokken al wat spullen voor Nouie gekocht en aan hem gegeven zoals een paar schoenen, een radio en nieuwe zaklamp. Maar na het inpakken had ik nog een hele partij spullen over, dus heb ik Nouie mijn dekbed gegeven zodat hij wat warmer kon slapen buiten op het bankje. De overige spullen heb ik aan de nieuwe studentes uit Zweden en aan Thong gegeven, haar zoon paste mijn kleding wel dus zij ook blij. En toen stond mijn koffer klaar en was het wachten tot mijn busje zou komen om mij naar het vliegveld te brengen. Voordat ik weg zou gaan vertrokken eerst Jeroen en Evelien snachts, zij waren de eersten van ons die vertrokken, en ja er werd wel een traantje gelaten moet ik zeggen, vooral Jolanda raakte het erg. Na toch een paar uurtjes te hebben geslapen ging dan ook eindelijk mijn busje naar het vliegveld. Jelmer, Charlotte en Jolanda waren snel even uit bed gesprongen om mij uit te zwaaien, super lief en bijzonder emotioneel. Deze drie dierbare vrienden bleven achter om nog een tijdje rond te reizen door Azië, Jolanda zou een week later terug vliegen, Charlotte en Jelmer zijn uiteindelijk nog een half jaar blijven plakken. Vanuit Bangkok ben ik eerst naar Doha Qatar gevlogen om vervolgens via een overstap in Frankfurt naar Schiphol te vliegen. Ik kwam rond 07:00u in de ochtend aan en de hele familie samen met Edwin en Jonathan stonden mij op te wachten met een spandoek waarop stond: “Lieve zoon, stoere broer, toffe oom, vette vriend… Dit is het welkom wat jij verdiend! Welkom thuis Willem! “ …. na bijna een half jaar in Zuidoost Azië stond ik weer met beide benen op Hollandse bodem. Kanonnen gossie kolere, wat voelde ik mij vreemd zeg! Ik was niet heel blij maar ook niet verdrietig om weer terug te zijn. Tuurlijk super fijn om mijn moedertje, zussen, broertje, de kleintjes en mijn beste vrienden weer te zien en te kunnen knuffelen. Maar ergens was er iets rigoureus verandert in mij… Die dag met zijn allen naar Magda en Jan gegaan voor Hollandse koffie en gebak, en Hollands was de terugkomst sowieso meteen want er lag buiten een flink pak verse sneeuw . Natuurlijk de souvenirtjes uitgedeeld en de eerste verhalen verteld, intussen was ik op en leeg van de reis en wou ik stiekem zo snel mogelijk douchen en lekker in mijn bedje kruipen, wat heb ik uitzonderlijk fijn geslapen die avond!

Terugkijkend op 22 weken studeren en reizen door Indonesië en Thailand kan ik niks anders zeggen dan dat het de “tijd van mijn leven” is geweest. Het is eigenlijk niet te omschrijven wat zo’n ervaring met je kan doen. Voordat ik vertrok bestond mijn wereldje eigenlijk uit Nederland en omliggende landen, de hang naar reizen heeft er nooit echt ingezeten, ja een keertje naar New York leek me wel tof maar dat was het dan wel. Aangespoord door Kim Roos mijn studiebuddy tijdens mijn studententijd en door mijn wens om mijn vader in Thailand eens op te zoeken, had ik dan toch besloten om dit avontuur aan te gaan. En nu een aantal maanden later wil ik niks anders dan doorreizen en veel meer van Azië en de wereld zien. Ik heb het gevoel dat ik over de schutting heb kunnen kijken en nu niks liever wil dan de wereld achter die schutting ontdekken en ervaren. Als ik bedenk wat ik in die 22 weken allemaal heb gezien en meegemaakt terwijl ik daarnaast ook gewoon naar school ging, vind ik dat erg indrukwekkend. Paradijselijke eilandjes op Bali en in Thailand, tempels van meer dan duizend jaar oud op Java, Oud Batavia, de jungle van Borneo met Oerang Oetangs en andere tropische dieren, Batur vulkaan beklimmen op Bali, fietsen door Bangkok, kerst vieren in Chiang Mai met dierbare mensen, Kanchanaburi met zijn geschiedenis, papa opzoeken, ontelbare goede gesprekken met medestudenten, onwijs gezellige avondjes stappen en biertjes drinken, zwerven door de immens idiote stad Bangkok, de lokale culturen leren kennen, 7200 foto’s, en last but not least hele fijne mensen leren kennen waarvan ik een aantal dierbare vrienden zijn geworden. In deze periode ben ik veranderd en heb nieuwe dingen over mezelf geleerd. Zoals al gezegd is mijn wereld groter geworden, ben ik mij veel bewuster van mijn achtergrond en de gezegende positie die wij hebben in het westen als het gaat om kansen en rijkdom. Toch is mij ook heel duidelijk geworden dat rijkdom niet zaligmakend is, ik heb gezien hoe vrolijk en tevreden mensen kunnen zijn die amper een draad om het lijf hebben en moeten leven van een kommetje rijst per dag. Geluk begint bij jezelf en we mogen tevreden zijn als je gezond bent en je mensen in je leven hebt die om je geven en waar jezelf van kan houden. De gejaagdheid, het eeuwige moeten presteren en de hang naar geld en succes maakt van onze samenleving niet altijd een prettige om in te leven. Ik heb daar kunnen zien hoe het anders kan en veel vaker rust gevoeld en een tevredenheid met hoe de dingen zijn. Uiteraard ben ik mij bewust dat dit wellicht niet helemaal een eerlijk beeld is omdat ik betrekkelijk zorgeloos en zonder extreme verplichtingen kon bewegen. Éen ding staat als een paal boven water, ik ga binnen afzienbare tijd terug om ook andere landen daar te bezoeken en eventueel zelfs vrijwilligerswerk te doen.

Ik wil dit verslag afsluiten met het bedanken van een aantal mensen. Allereerst uiteraard mijn familie en vrienden voor hun steun en enthousiasme, in het bijzonder papa voor het financiële zetje in de rug en mama voor haar hulp bij de voorbereidingen en voor haar blijk van trots dat ik dit ben gaan doen. Kim Roos omdat ondanks dat onze vriendschap is geëindigd tijdens deze reis zij wel degene was die mij op het idee heeft gebracht en vanaf onze eerste jaar studie enthousiast is gebleven over het maken van deze reis met mij. Jeroen Roozendaal mijn roomie op Bali en in Thailand die door zijn onwijs relaxte houding de perfecte kamergenoot was waardoor mijn verblijf aangenamer is geweest. Jeroen was ook één van de mensen waarmee ik dingen ondernam, savonds buiten voor het hotel onderuitgezakt biertjes dronk en een groepje vormde die een vertrouwt en warm gevoel gaf zover van je thuishaven. Naast Jeroen waren dit Charlotte Tonkens, Evelien Boer, Jelmer Driessen en Jolanda Jacobs. Andere mensen waar ik goede herinneringen aan overhoud waren Wiewied (de receptionist van PuriSaron Bali), Nouie (de security van SitaVilla), Sami Abdin (projectgroepsgenoot Thailand), Jens Dahlmann (moduulcoördinator Thailand), Sanne Domschat en als laatste Josephine “Josi” Schnurr die ik inmiddels tot een van mijn goede vrienden mag rekenen.

Tot zover, reisverslag GrandTour Thailand 2013/2014 van Willem Dekker