Aapjes kijken....
Door: Willem Dekker
Blijf op de hoogte en volg Willem
23 Januari 2014 | Indonesië, Kalimantan
Lang gewacht en nu dan toch gekomen, mijn verslag over het onvergetelijke tripje naar Java en Borneo. Jullie kennen inmiddels het advies bij mijn verhalen, dus maak het jezelf maar gemakkelijk en ga er goed voor zitten!!
Poeh ik moet ook even weer goed denken hoor, het is alweer zolang geleden dat het bijna voelt alsof het in een vorig leven is gebeurd. Ik zat dus nog op Bali "druk met school" en in Oktober hadden we voor het eerst een langere vakantie van school dus moest het maar wezen, omdat we Bali zolangzamerhand wel hadden gezien en we ook wel wat meer van Indonesië moesten zien voordat we naar Thailand zouden gaan besloten we naar Java af te reizen. Maar nu ik toch ging reizen en de portemonnee getrokken moest worden had ik nog een plek in gedachten waar ik heel graag heen wilde. Al van kleins af aan was ik geïntrigeerd door Orang Oetangs op TV, je weet wel begin jaren 90 die postcodeloterij programma's met Henny Huisman en Caroline Tensen waarbij aandacht werd gevraagd voor deze dieren, ik kan mij herinneren dat Andre van Duin destijds een keer met Prins Bernhard naar Borneo was afgereisd voor een reportage en dat heeft als kind blijkbaar indruk op mij gemaakt. Liet ik nou toevallig in de buurt van Borneo zijn, daar MOEST ik dus ook heen om het eens met eigen ogen te zien.
Goed laat ik bij het begin beginnen, Vrijdag 18 Oktober zijn Kim en ik s' avonds met het vliegtuig vertrokken richting Jakarta. We hadden op het nippertje nog goedkope tickets kunnen fixen met een of andere middeleeuwse luchtvaartmaatschappij die in Europa op de zwarte lijst staat.. hahah als student moet je kiezen tussen je budget of veiligheid, een beetje avontuur is ook wel leuk dus de keuze was snel gemaakt! Na een uurtje landen we alweer in het inmiddels donkere Jakarta en hebben we meteen maar een taxi gepakt naar ons hotel om wat te eten en lekker te gaan slapen. Het hotel was best ver buiten het "centrum" maar verder netjes en schoon dus dat was prima voor elkaar. We hadden maar één volle dag in deze hoofdstad dus we moesten een beetje haasten en prioriteiten stellen. Omdat ik van huis uit toch wel een beetje ben opgevoed met een gezonde interesse in Hollandse geschiedenis wou ik toch graag naar "oud Batavia" dit was het centrum van de Nederlandse macht tijdens onze "zeer fijne" koloniale tijd in Indonesië. Nou ja zoals je kan verwachten inderdaad een hoop Hollandse herinneringen aldaar, we hebben het gouverneurshuis bekeken met ervoor het enorme plein waar mensen in het verleden werden opgehangen pal voor het balkon van de gouverneur zodat hij eerste rang deze gruwelen kon aanschouwen. Daarna hebben we even gedronken en gegeten in Café Batavia, dit is een oude sociëteit waar de Nederlandse heren zich het luxe leven in Batavia lieten welgevallen met drank, muziek, en mooie dames. Het interieur is ongewijzigd sinds de jaren dertig en de portretten van ons Koningshuis hangen nog prominent aan de muur. Het was toch wel even bijzonder om dit alles te bekijken, je gaat even terug in de tijd en ziet hoe die gekke Hollanders leefden, jemig wat waren wij in die tijd een welvarend landje, niks anders dan pracht en praal en enorme exorbitant luxe gebouwen. Na nog gauw een enorme shoppingmall te hebben bezocht (Kim moest even naar H&M) zijn we als de sodemieter naar het treinstation gegaan om een ticket te regelen naar Bandung. Gelukkig waren er nog wat plekjes beschikbaar dus konden we meteen de trein instappen.
Ook in Bandung kwamen we savonds laat aan dus zijn we meteen maar naar onze guesthouse gegaan voor een douche en lekker wat slaap pakken. De bedjes waren prima maar het personeel begon om 5 uur sochtends al te rommelen in de keuken en met schoonmaak, dus dat was op zijn zachtst gezegd een “irritatiefactortje”. Na een ietwat ranzig ontbijtje zijn we erop uit getrokken om wat van de omgeving te bekijken, in de straat voor ons verblijf stond een fietstaxi al op ons te wachten om ons naar het Azië - Afrika museum in het centrum te brengen. Dit is een museum geweid aan de revolutie en onafhankelijkheid in Indonesië. Helaas was dit museum deze dag gesloten dus stonden we voor een dichte deur. Meteen maar een taxi gepakt naar de volgende bestemming. We hadden gehoord van onze receptionist op Bali dat er een mooie natuurlijke bron was vlakbij Bandung. Na een rit van anderhalf uur (duur taxi ritje) waren we op plek van bestemming. Nou jah wat een enorme deceptie was dat!! Echt een verschrikkelijk afzichtelijk oudbollig verwaarloosd familieparkje met inderdaad een klein zwembadje (de natuurlijke bron). We hebben er welgeteld een uur besteed en dat omdat we honger hadden en daar in het restaurant gauw een nasi hebben besteld. Na de nasi dus als een haas de kuiten genomen en doorgereden naar een nabijgelegen vulkaan, dat moest toch wel zo geweldig zijn!! Tuurlijk was net dat weekend die vulkaan rook gaan spugen dus, GESLOTEN! Niks aan te doen, de natuur kun je niet dwingen. Inmiddels waren twee studiegenoten ook onderweg naar deze vulkaan dus hadden we afgesproken bij een waterval op de weg terug naar Bandung. Gelukkig was de waterval wel los en hebben we die dag toch nog wat bijzonders in de omgeving kunnen bekijken. Op de weg terug zijn we met deze heren gezellig gaan eten bij “Kampung Daun” een erg mooi thema restaurant waar je in een prachtige tropische ambiance prima kunt eten. Bij aankomst in Bandung moesten we naar een andere guesthouse omdat de vorige volgeboekt was. Bij aankomst werden we zeer vriendelijk ontvangen door de eigenaar, woning zag er netjes uit en meneer had een dikke Mercedes op de dam staan dus dat moest wel puik zijn. Echter toen onze gastheer ons de kamer liet zien moesten we beide even slikken. De kamer was zo groot als een bezemkast en twee bedden past er maar net in. Prima we zijn het “backpacken” dus zolang we maar kunnen liggen en douchen is het best. Maar toen we erachter kwamen dat de bedden super gaar waren en de dekens niet meer dan picknick kleedjes uit 1865, besloten we toch maar een kamertje ergens anders te zoeken voor de nacht. Het vriendelijke oude mannetje een paar roepie in zijn hand gedrukt en gauw een taxi gepakt. Gelukkig was er in het hotel van onze studiegenoten nog een kamertje vrij dus dat was snel geregeld. Na een heerlijk nachtje te slapen in schone frisse witte bedjes zijn we op tijd vertrokken naar Kawah Putih, samen met Gerrit en Robin (de studiegenoten) hebben we deze vulkaankrater met zwavelmeer bezocht. Dat was wel even leuk om te bekijken, bijzonder dat de natuur zo verschillend en verwoestend kan zijn. Na de vulkaan moesten we ons haasten om de laatste trein naar Yogjakarta te pakken. We hadden nog geen kaartjes dus dat moest eerst even snel, waren alle fatsoenlijke klasse al uitverkocht dus het werd een derde klas kaartje voor ons. Dat werd dus 6,5 uur reizen met houtje touwtje klasse tussen de kippen en oude ongewassen mannetjes. Ach dat had ook wel weer zijn charme, voor het eerst voelden we ons echte backpackers die zonder enige luxe en zo goedkoop mogelijk reizen, erg eigenlijk dat we dat niet eerder hebben gedaan want we zijn toch studenten met een beperkt budget. Goed na 6,5 uur dus gearriveerd in Yogjakarta, het was alweer laat dus hebben we een rikshamotor genomen naar ons hotel om lekker te slapen en uitgerust de volgende dag te kunnen beginnen. We hadden op de kaart al gezien dat de bezienswaardigheden ver uitelkaar lagen daar dus hebben we sochtends meteen maar een scooter gehuurd zodat we zoveel mogelijk konden zien. Eerste bestemming was de Borobodur tempel, dit is de grootste boeddhistische tempel ter wereld, 123x123 meter en 9 etages hoog, gebouwd in de periode 750-850 en herontdekt door de Nederlanders in 1814 na eeuwen te zijn verborgen door een dikke laag as en puin afkomstig van de nabijgelegen Merapi vulkaan (de meest actieve vulkaan van Indonesie). Nou jullie kunnen je vast voorstellen dat dit een indrukwekkend gezicht is en bijzonder om zoiets in het echt te zien. We hebben een paar uur nodig gehad om de hele tempel te bezichtigen en waren na afloop best moe van het klimmen en sjouwen over al die etages. Ook hier weer heb ik met verwondering gekeken waartoe mensen eeuwen geleden in staat waren om te bouwen, zonder enige moderne hulpmiddelen. Men schat dat de bouw 80 jaar heeft geduurd, nou dat kan ik mij goed voorstellen!! Inmiddels was het alweer tijd om richting Yogjakarta te rijden om nog voor zonsondergang aan te kunnen komen. Aldaar nog even het paleis van de Sultan bekeken, jawel deze omgeving heeft nog een Sultan, vroeger was deze familie de baas in dit deel van Indonesie en tegenwoordig fungeren ze als gouveneur voor de overheid. Net als in Bandung hadden we weer mazzel, het paleis was namelijk gesloten omdat de zoon van de Sultan de volgende dag ging trouwen, dus we konden alleen de buitenkant bewonderen!! Om de dag goed af te sluiten zijn we lekker gaan dineren bij een super restaurant op een dakterras midden in de stad, moe en voldaan zijn we naar ons hotel gegaan en zijn lekker gaan pitten. Dag twee zijn we weer optijd uit de veren gegaan omdat er nog een tempeltje op het programma stond en we later die dag met de trein door zouden gaan naar Surabaya. We zijn dus naar de Prambanab tempel gegaan, dit is het grootste hindoe-javaanse tempelcomplex van Indonesie en in dezelfde periode gebouwd als de Borobodur. Maar als snel na de voltooiing ervan werdt het verlaten en is het in verval geraakt. Pas in 1893 werd de hele handel uitgegraven en in 1918 is men gestart met de reconstructie van het complex. Tot op de dag van vandaag is men nog bezig om alles te restaureren en het zal waarschijnlijk nooit meer in oude staat worden hersteld omdat een groot deel van de oude stenen niet meer te vinden zijn. Buiten dit staat er toch al een hoop weer overeind en is ook deze plek indrukwekkend om te bekijken. Na alles te hebben gezien zijn we gauw weer op het brommertje gestapt terug naar Yogja om alvast een treinticket te kopen en nog even snel Malioborstreet door te lopen, dit is de centrale winkelstraat van Yogja en een begrip in de wijde omgeving vanwege zijn historie. Aan het eind van de middag het brommertje weer ingeleverd en met de trein (dit keer business class!!) naar Surabaya vertrokken. Aangekomen in Surabaya zijn we meteen naar onze homestay gegaan om gauw een paar uurtjes te slapen, want midden in de nacht zouden we worden opgehaald door een taxi om naar het vliegveld te gaan vanwaar we naar Borneo zouden vliegen!!! Jawel het moment waar het mij stiekem allemaal om te doen was, drie dagen jungle en Orang Oetangs in Kalimantan Borneo.
Na een uurtje vliegen landen we op een klein provisorisch vliegveldje in Pangkalan Bun, poeh wat een andere omgeving ineens!! Niks anders dan groen groen en groen. Op het vliegveld stond de taxi al op ons te wachten om ons naar Kumai te brengen vanwaar wij met onze eigen boot met vier man bemanning zouden vertrekken om dus drie dagen de jungle in te trekken. Ja je leest het goed, we hadden met zijn tweeen een eigen boot met bemanning om het ons aan niks te laten ontbreken deze dagen. Na twee uur varen met een uitgebreide lunch aan boord kwamen we aan bij ons onderkomen "Rimba Lodge", een houten hut midden in het oerwoud met alleen koud water, maar schoon en netjes dus helemaal prima. Na even opfrissen en uurtje slapen werden we opgehaald door onze gids om met de boot door te varen naar Camp 1 waar we onze eerste Orang Oetangs zouden gaan zien. Deze plekken (Camps) zijn studiekampen waar deze dieren bestudeerd en gevoerd worden, in het wild... dus geen kooien, kettingen of hekken. Dit was voor mij ook een reden om juist naar dit gebied te gaan. Hier ben je op bezoek bij de dieren en ben je dus overgeleverd aan hun en niet andersom, zo kan het dus gebeuren dat ze niet komen opdagen omdat ze ergens anders in de jungle zitten te relaxen in de bomen. Gelukkig hadden we mazzel en kwam er een hele familie inclusief papa Orang Oetang banaantjes scoren. Mensen ik kan u melden dat dit toch wel een HELE speciale ervaring was, mocht je de tijd en middelen hebben zou ik het zeker aanraden. Verdikke wat lijken die dieren veel op mensen, qua doen en laten en hoe ze met elkaar samenleven, je ziet echt sociale interactie onder elkaar. Uiteraard zijn de babys erg aandoenlijk en lief om te zien. Na een uurtje gingen de apen weer terug de jungle in en was voor ons de show over. Terug naar de boot om weer naar ons onderkomen te varen voor een lekker diner en zeer welkome nachtrust. Dag twee begon al vroeg (08.00u) omdat onze gids een druk programma voor ons had bedacht. Na het ontbijt meteen op de boot gestapt om naar Camp 2 te varen. Tijdens de twee uur durende boottocht onwijs veel mooie natuur gezien, zo gaaf om die nog enigszins "ongerepte" natuur te aanschouwen met zijn wilde dieren. Zo zagen we onderweg Hornbill vogels, een krokodil, dutch monkeys (grote neus), varanen en makakken. Ook in Camp 2 hadden we weer mazzel, de Orang Oetangs kwamen weer in grote getalen op de banaantjes af.. Naast ons was er ook een filmteam uit Amerika aanwezig om een documentaire te maken over Borneo, toch een hele onderneming en een hoop poeha voor die mensen. Toen de dieren weer vertrokken waren zijn we met de boot naar het volgende Camp gevaren, wederom twee uur met een heerlijke lunch onderweg aanboord. Dit laatste kamp was erg bijzonder omdat we daar letterlijk tussen de Orang Oetangs liepen, je kon dus echt van dichtbij deze dieren anschouwen en er was bijna sprake van onderlinge interactie, "jij mag bij mij in de buurt komen zolang je me maar niet aanraakt of te dichtbij mijn kinderen komt". Helaas hadden we voor het eerst pech en werden we herinnerd aan het feit dat wij bij hun opbezoek zijn, in dit kamp woont namelijk "King Tom" de koning van de jungle en dus de grootste Orang Oetang in het gebied. Hij lag waarschijnlijk ergens anders in de jungle met een vrouwtje zijn huwlijkse plichten te vervullen.. hahah... Goed ook dag twee liep alweer op zijn einde dus werden we terug gebracht naar ons hutje, maar niet voordat we nog even naar een uitkijktoren gingen en van grote hoogte een mooie overzicht hadden over de omgeving en de enorme jungle. Wederom lekker gegeten bij terugkomst en moe maar voldaan gaan slapen. En toen was het alweer dagje drie en dus onze laatste dag op Borneo. Vandaag geen aapjes kijken maar bomen planten. In het verleden is er heel veel hout gekapt in deze omgeving totdat de regering hier een stokje voor stak. Om dit een beetje te compenseren is men gestart met het aanplanten van nieuwe bomen. Touristen die op bezoek komen kunnen ook een duit in het zakje doen en voor een kleine vergoeding ook een boom planten. Omdat ik dat wel een symbolische actie vond heb ik ook twee boompjes in de grond gezet. Een namens mijn familie, een boom die in de toekomst Orang Oetangs van eten voorziet, en een voor mezelf, een Iron Tree, dit is het hardste houtsoort en een boom waar de dieren het liefst in wonen en schuilen voor regen. Na deze actie zijn we terug gevaren naar vaste land, onderweg trouwens nog even van boord geweest om aanwezig te zijn op een bruiloft van de originele bewoners van dit gebied. Dat was natuurlijk erg leuk ook voor hun want wie heeft nou twee van die blanke westerlingen op hun trouwerij. Aangekomen op vaste land meteen terug gevlogen naar Surabaya en wederom meteen gaan slapen in ons luxe hotel. Daar nog even een dagje bijgekomen van de enorm indrukwekkende ervaring op Borneo om na ruim een week van reizen en sightseeing zeer voldaan terug te vliegen naar BALI!!!
Okay lieve mensen dit was dan mijn verslagje over deze bijzondere reis. Ik heb het al vaker gezegd maar ik ben erg blij en voel me enorm bevoorrecht dat ik dit alles mee heb mogen maken. Het heeft mij wederom doen realiseren hoe goed ik het heb in Nederland met mijn familie, vrienden, enorme welvaart en kansen die we hebben. Daarnaast het feit dat de wereld zo verschrikkelijk groot divers en mooi is maar ook oneerlijk verpest en verwaarloosd geeft mij een nederig gevoel, de natuur is heel sterk en veerkrachtig maar wij als mensen hebben ook de verantwoordlijkheid en de macht om hier goed voor te zorgen.... Ja ik ben dankbaar!!
Goed nu kap ik ermee... bedankt voor het lezen en ik hoop dat jullie het weer leuk hebben gevonden. Ik typ dit laatste stukje op Koh Samed, een eiland ten zuiden van Bangkok en ik vier hier met mijn vrienden het einde van onze tijd in Azie. We zijn klaar met school en vliegen over twee dagen terug naar Nederland. Jullie houden nog een verslag over Thailand van mij tegoed, ik probeer deze de komende dagen te schrijven.
De fotos staan inmiddels al op FB dus jullie kunnen ook wat beeld krijgen bij mijn verhaal. Tot ziens in Nederland!!
Groeten, kusjes en knuffels van mij!!
Willem Dekker
Poeh ik moet ook even weer goed denken hoor, het is alweer zolang geleden dat het bijna voelt alsof het in een vorig leven is gebeurd. Ik zat dus nog op Bali "druk met school" en in Oktober hadden we voor het eerst een langere vakantie van school dus moest het maar wezen, omdat we Bali zolangzamerhand wel hadden gezien en we ook wel wat meer van Indonesië moesten zien voordat we naar Thailand zouden gaan besloten we naar Java af te reizen. Maar nu ik toch ging reizen en de portemonnee getrokken moest worden had ik nog een plek in gedachten waar ik heel graag heen wilde. Al van kleins af aan was ik geïntrigeerd door Orang Oetangs op TV, je weet wel begin jaren 90 die postcodeloterij programma's met Henny Huisman en Caroline Tensen waarbij aandacht werd gevraagd voor deze dieren, ik kan mij herinneren dat Andre van Duin destijds een keer met Prins Bernhard naar Borneo was afgereisd voor een reportage en dat heeft als kind blijkbaar indruk op mij gemaakt. Liet ik nou toevallig in de buurt van Borneo zijn, daar MOEST ik dus ook heen om het eens met eigen ogen te zien.
Goed laat ik bij het begin beginnen, Vrijdag 18 Oktober zijn Kim en ik s' avonds met het vliegtuig vertrokken richting Jakarta. We hadden op het nippertje nog goedkope tickets kunnen fixen met een of andere middeleeuwse luchtvaartmaatschappij die in Europa op de zwarte lijst staat.. hahah als student moet je kiezen tussen je budget of veiligheid, een beetje avontuur is ook wel leuk dus de keuze was snel gemaakt! Na een uurtje landen we alweer in het inmiddels donkere Jakarta en hebben we meteen maar een taxi gepakt naar ons hotel om wat te eten en lekker te gaan slapen. Het hotel was best ver buiten het "centrum" maar verder netjes en schoon dus dat was prima voor elkaar. We hadden maar één volle dag in deze hoofdstad dus we moesten een beetje haasten en prioriteiten stellen. Omdat ik van huis uit toch wel een beetje ben opgevoed met een gezonde interesse in Hollandse geschiedenis wou ik toch graag naar "oud Batavia" dit was het centrum van de Nederlandse macht tijdens onze "zeer fijne" koloniale tijd in Indonesië. Nou ja zoals je kan verwachten inderdaad een hoop Hollandse herinneringen aldaar, we hebben het gouverneurshuis bekeken met ervoor het enorme plein waar mensen in het verleden werden opgehangen pal voor het balkon van de gouverneur zodat hij eerste rang deze gruwelen kon aanschouwen. Daarna hebben we even gedronken en gegeten in Café Batavia, dit is een oude sociëteit waar de Nederlandse heren zich het luxe leven in Batavia lieten welgevallen met drank, muziek, en mooie dames. Het interieur is ongewijzigd sinds de jaren dertig en de portretten van ons Koningshuis hangen nog prominent aan de muur. Het was toch wel even bijzonder om dit alles te bekijken, je gaat even terug in de tijd en ziet hoe die gekke Hollanders leefden, jemig wat waren wij in die tijd een welvarend landje, niks anders dan pracht en praal en enorme exorbitant luxe gebouwen. Na nog gauw een enorme shoppingmall te hebben bezocht (Kim moest even naar H&M) zijn we als de sodemieter naar het treinstation gegaan om een ticket te regelen naar Bandung. Gelukkig waren er nog wat plekjes beschikbaar dus konden we meteen de trein instappen.
Ook in Bandung kwamen we savonds laat aan dus zijn we meteen maar naar onze guesthouse gegaan voor een douche en lekker wat slaap pakken. De bedjes waren prima maar het personeel begon om 5 uur sochtends al te rommelen in de keuken en met schoonmaak, dus dat was op zijn zachtst gezegd een “irritatiefactortje”. Na een ietwat ranzig ontbijtje zijn we erop uit getrokken om wat van de omgeving te bekijken, in de straat voor ons verblijf stond een fietstaxi al op ons te wachten om ons naar het Azië - Afrika museum in het centrum te brengen. Dit is een museum geweid aan de revolutie en onafhankelijkheid in Indonesië. Helaas was dit museum deze dag gesloten dus stonden we voor een dichte deur. Meteen maar een taxi gepakt naar de volgende bestemming. We hadden gehoord van onze receptionist op Bali dat er een mooie natuurlijke bron was vlakbij Bandung. Na een rit van anderhalf uur (duur taxi ritje) waren we op plek van bestemming. Nou jah wat een enorme deceptie was dat!! Echt een verschrikkelijk afzichtelijk oudbollig verwaarloosd familieparkje met inderdaad een klein zwembadje (de natuurlijke bron). We hebben er welgeteld een uur besteed en dat omdat we honger hadden en daar in het restaurant gauw een nasi hebben besteld. Na de nasi dus als een haas de kuiten genomen en doorgereden naar een nabijgelegen vulkaan, dat moest toch wel zo geweldig zijn!! Tuurlijk was net dat weekend die vulkaan rook gaan spugen dus, GESLOTEN! Niks aan te doen, de natuur kun je niet dwingen. Inmiddels waren twee studiegenoten ook onderweg naar deze vulkaan dus hadden we afgesproken bij een waterval op de weg terug naar Bandung. Gelukkig was de waterval wel los en hebben we die dag toch nog wat bijzonders in de omgeving kunnen bekijken. Op de weg terug zijn we met deze heren gezellig gaan eten bij “Kampung Daun” een erg mooi thema restaurant waar je in een prachtige tropische ambiance prima kunt eten. Bij aankomst in Bandung moesten we naar een andere guesthouse omdat de vorige volgeboekt was. Bij aankomst werden we zeer vriendelijk ontvangen door de eigenaar, woning zag er netjes uit en meneer had een dikke Mercedes op de dam staan dus dat moest wel puik zijn. Echter toen onze gastheer ons de kamer liet zien moesten we beide even slikken. De kamer was zo groot als een bezemkast en twee bedden past er maar net in. Prima we zijn het “backpacken” dus zolang we maar kunnen liggen en douchen is het best. Maar toen we erachter kwamen dat de bedden super gaar waren en de dekens niet meer dan picknick kleedjes uit 1865, besloten we toch maar een kamertje ergens anders te zoeken voor de nacht. Het vriendelijke oude mannetje een paar roepie in zijn hand gedrukt en gauw een taxi gepakt. Gelukkig was er in het hotel van onze studiegenoten nog een kamertje vrij dus dat was snel geregeld. Na een heerlijk nachtje te slapen in schone frisse witte bedjes zijn we op tijd vertrokken naar Kawah Putih, samen met Gerrit en Robin (de studiegenoten) hebben we deze vulkaankrater met zwavelmeer bezocht. Dat was wel even leuk om te bekijken, bijzonder dat de natuur zo verschillend en verwoestend kan zijn. Na de vulkaan moesten we ons haasten om de laatste trein naar Yogjakarta te pakken. We hadden nog geen kaartjes dus dat moest eerst even snel, waren alle fatsoenlijke klasse al uitverkocht dus het werd een derde klas kaartje voor ons. Dat werd dus 6,5 uur reizen met houtje touwtje klasse tussen de kippen en oude ongewassen mannetjes. Ach dat had ook wel weer zijn charme, voor het eerst voelden we ons echte backpackers die zonder enige luxe en zo goedkoop mogelijk reizen, erg eigenlijk dat we dat niet eerder hebben gedaan want we zijn toch studenten met een beperkt budget. Goed na 6,5 uur dus gearriveerd in Yogjakarta, het was alweer laat dus hebben we een rikshamotor genomen naar ons hotel om lekker te slapen en uitgerust de volgende dag te kunnen beginnen. We hadden op de kaart al gezien dat de bezienswaardigheden ver uitelkaar lagen daar dus hebben we sochtends meteen maar een scooter gehuurd zodat we zoveel mogelijk konden zien. Eerste bestemming was de Borobodur tempel, dit is de grootste boeddhistische tempel ter wereld, 123x123 meter en 9 etages hoog, gebouwd in de periode 750-850 en herontdekt door de Nederlanders in 1814 na eeuwen te zijn verborgen door een dikke laag as en puin afkomstig van de nabijgelegen Merapi vulkaan (de meest actieve vulkaan van Indonesie). Nou jullie kunnen je vast voorstellen dat dit een indrukwekkend gezicht is en bijzonder om zoiets in het echt te zien. We hebben een paar uur nodig gehad om de hele tempel te bezichtigen en waren na afloop best moe van het klimmen en sjouwen over al die etages. Ook hier weer heb ik met verwondering gekeken waartoe mensen eeuwen geleden in staat waren om te bouwen, zonder enige moderne hulpmiddelen. Men schat dat de bouw 80 jaar heeft geduurd, nou dat kan ik mij goed voorstellen!! Inmiddels was het alweer tijd om richting Yogjakarta te rijden om nog voor zonsondergang aan te kunnen komen. Aldaar nog even het paleis van de Sultan bekeken, jawel deze omgeving heeft nog een Sultan, vroeger was deze familie de baas in dit deel van Indonesie en tegenwoordig fungeren ze als gouveneur voor de overheid. Net als in Bandung hadden we weer mazzel, het paleis was namelijk gesloten omdat de zoon van de Sultan de volgende dag ging trouwen, dus we konden alleen de buitenkant bewonderen!! Om de dag goed af te sluiten zijn we lekker gaan dineren bij een super restaurant op een dakterras midden in de stad, moe en voldaan zijn we naar ons hotel gegaan en zijn lekker gaan pitten. Dag twee zijn we weer optijd uit de veren gegaan omdat er nog een tempeltje op het programma stond en we later die dag met de trein door zouden gaan naar Surabaya. We zijn dus naar de Prambanab tempel gegaan, dit is het grootste hindoe-javaanse tempelcomplex van Indonesie en in dezelfde periode gebouwd als de Borobodur. Maar als snel na de voltooiing ervan werdt het verlaten en is het in verval geraakt. Pas in 1893 werd de hele handel uitgegraven en in 1918 is men gestart met de reconstructie van het complex. Tot op de dag van vandaag is men nog bezig om alles te restaureren en het zal waarschijnlijk nooit meer in oude staat worden hersteld omdat een groot deel van de oude stenen niet meer te vinden zijn. Buiten dit staat er toch al een hoop weer overeind en is ook deze plek indrukwekkend om te bekijken. Na alles te hebben gezien zijn we gauw weer op het brommertje gestapt terug naar Yogja om alvast een treinticket te kopen en nog even snel Malioborstreet door te lopen, dit is de centrale winkelstraat van Yogja en een begrip in de wijde omgeving vanwege zijn historie. Aan het eind van de middag het brommertje weer ingeleverd en met de trein (dit keer business class!!) naar Surabaya vertrokken. Aangekomen in Surabaya zijn we meteen naar onze homestay gegaan om gauw een paar uurtjes te slapen, want midden in de nacht zouden we worden opgehaald door een taxi om naar het vliegveld te gaan vanwaar we naar Borneo zouden vliegen!!! Jawel het moment waar het mij stiekem allemaal om te doen was, drie dagen jungle en Orang Oetangs in Kalimantan Borneo.
Na een uurtje vliegen landen we op een klein provisorisch vliegveldje in Pangkalan Bun, poeh wat een andere omgeving ineens!! Niks anders dan groen groen en groen. Op het vliegveld stond de taxi al op ons te wachten om ons naar Kumai te brengen vanwaar wij met onze eigen boot met vier man bemanning zouden vertrekken om dus drie dagen de jungle in te trekken. Ja je leest het goed, we hadden met zijn tweeen een eigen boot met bemanning om het ons aan niks te laten ontbreken deze dagen. Na twee uur varen met een uitgebreide lunch aan boord kwamen we aan bij ons onderkomen "Rimba Lodge", een houten hut midden in het oerwoud met alleen koud water, maar schoon en netjes dus helemaal prima. Na even opfrissen en uurtje slapen werden we opgehaald door onze gids om met de boot door te varen naar Camp 1 waar we onze eerste Orang Oetangs zouden gaan zien. Deze plekken (Camps) zijn studiekampen waar deze dieren bestudeerd en gevoerd worden, in het wild... dus geen kooien, kettingen of hekken. Dit was voor mij ook een reden om juist naar dit gebied te gaan. Hier ben je op bezoek bij de dieren en ben je dus overgeleverd aan hun en niet andersom, zo kan het dus gebeuren dat ze niet komen opdagen omdat ze ergens anders in de jungle zitten te relaxen in de bomen. Gelukkig hadden we mazzel en kwam er een hele familie inclusief papa Orang Oetang banaantjes scoren. Mensen ik kan u melden dat dit toch wel een HELE speciale ervaring was, mocht je de tijd en middelen hebben zou ik het zeker aanraden. Verdikke wat lijken die dieren veel op mensen, qua doen en laten en hoe ze met elkaar samenleven, je ziet echt sociale interactie onder elkaar. Uiteraard zijn de babys erg aandoenlijk en lief om te zien. Na een uurtje gingen de apen weer terug de jungle in en was voor ons de show over. Terug naar de boot om weer naar ons onderkomen te varen voor een lekker diner en zeer welkome nachtrust. Dag twee begon al vroeg (08.00u) omdat onze gids een druk programma voor ons had bedacht. Na het ontbijt meteen op de boot gestapt om naar Camp 2 te varen. Tijdens de twee uur durende boottocht onwijs veel mooie natuur gezien, zo gaaf om die nog enigszins "ongerepte" natuur te aanschouwen met zijn wilde dieren. Zo zagen we onderweg Hornbill vogels, een krokodil, dutch monkeys (grote neus), varanen en makakken. Ook in Camp 2 hadden we weer mazzel, de Orang Oetangs kwamen weer in grote getalen op de banaantjes af.. Naast ons was er ook een filmteam uit Amerika aanwezig om een documentaire te maken over Borneo, toch een hele onderneming en een hoop poeha voor die mensen. Toen de dieren weer vertrokken waren zijn we met de boot naar het volgende Camp gevaren, wederom twee uur met een heerlijke lunch onderweg aanboord. Dit laatste kamp was erg bijzonder omdat we daar letterlijk tussen de Orang Oetangs liepen, je kon dus echt van dichtbij deze dieren anschouwen en er was bijna sprake van onderlinge interactie, "jij mag bij mij in de buurt komen zolang je me maar niet aanraakt of te dichtbij mijn kinderen komt". Helaas hadden we voor het eerst pech en werden we herinnerd aan het feit dat wij bij hun opbezoek zijn, in dit kamp woont namelijk "King Tom" de koning van de jungle en dus de grootste Orang Oetang in het gebied. Hij lag waarschijnlijk ergens anders in de jungle met een vrouwtje zijn huwlijkse plichten te vervullen.. hahah... Goed ook dag twee liep alweer op zijn einde dus werden we terug gebracht naar ons hutje, maar niet voordat we nog even naar een uitkijktoren gingen en van grote hoogte een mooie overzicht hadden over de omgeving en de enorme jungle. Wederom lekker gegeten bij terugkomst en moe maar voldaan gaan slapen. En toen was het alweer dagje drie en dus onze laatste dag op Borneo. Vandaag geen aapjes kijken maar bomen planten. In het verleden is er heel veel hout gekapt in deze omgeving totdat de regering hier een stokje voor stak. Om dit een beetje te compenseren is men gestart met het aanplanten van nieuwe bomen. Touristen die op bezoek komen kunnen ook een duit in het zakje doen en voor een kleine vergoeding ook een boom planten. Omdat ik dat wel een symbolische actie vond heb ik ook twee boompjes in de grond gezet. Een namens mijn familie, een boom die in de toekomst Orang Oetangs van eten voorziet, en een voor mezelf, een Iron Tree, dit is het hardste houtsoort en een boom waar de dieren het liefst in wonen en schuilen voor regen. Na deze actie zijn we terug gevaren naar vaste land, onderweg trouwens nog even van boord geweest om aanwezig te zijn op een bruiloft van de originele bewoners van dit gebied. Dat was natuurlijk erg leuk ook voor hun want wie heeft nou twee van die blanke westerlingen op hun trouwerij. Aangekomen op vaste land meteen terug gevlogen naar Surabaya en wederom meteen gaan slapen in ons luxe hotel. Daar nog even een dagje bijgekomen van de enorm indrukwekkende ervaring op Borneo om na ruim een week van reizen en sightseeing zeer voldaan terug te vliegen naar BALI!!!
Okay lieve mensen dit was dan mijn verslagje over deze bijzondere reis. Ik heb het al vaker gezegd maar ik ben erg blij en voel me enorm bevoorrecht dat ik dit alles mee heb mogen maken. Het heeft mij wederom doen realiseren hoe goed ik het heb in Nederland met mijn familie, vrienden, enorme welvaart en kansen die we hebben. Daarnaast het feit dat de wereld zo verschrikkelijk groot divers en mooi is maar ook oneerlijk verpest en verwaarloosd geeft mij een nederig gevoel, de natuur is heel sterk en veerkrachtig maar wij als mensen hebben ook de verantwoordlijkheid en de macht om hier goed voor te zorgen.... Ja ik ben dankbaar!!
Goed nu kap ik ermee... bedankt voor het lezen en ik hoop dat jullie het weer leuk hebben gevonden. Ik typ dit laatste stukje op Koh Samed, een eiland ten zuiden van Bangkok en ik vier hier met mijn vrienden het einde van onze tijd in Azie. We zijn klaar met school en vliegen over twee dagen terug naar Nederland. Jullie houden nog een verslag over Thailand van mij tegoed, ik probeer deze de komende dagen te schrijven.
De fotos staan inmiddels al op FB dus jullie kunnen ook wat beeld krijgen bij mijn verhaal. Tot ziens in Nederland!!
Groeten, kusjes en knuffels van mij!!
Willem Dekker
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
